فاطمه رجبی روزنامه‌نگار

اسم و سمت اعضای هیأت‌مدیره شرکت‌های زیرمجموعه شستا (شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی) منتشر شده و مخالفان دولت قادر به پنهان‌کردن ذوق‌زدگی‌شان از میزان حاکمیت روابط فامیلی، رواج چندشغلی، حضور گسترده آقازاده‌ها، مدیران بی‌رزومه و حتی دورکار نیستند. ذوقی که برای یک رقیب سیاسی کاملا بجاست؛ البته به شرط این‌که دو نکته را یادش نرود، یکی این‌که این موجود ناقص‌الخلقه که حالا درحال پشت‌سرگذاشتن دوران جوانی است، مولود این دولت نیست و نطفه‌اش خیلی وقت پیش بسته شده و اتفاقا در دوره‌هایی مخصوصا دوران مورد علاقه‌ بخشی از منتقدان دولت بیشتر از هر زمان دیگری به رشد و بالندگی‌اش کمک شده است. از آن مهمتر این‌که فهرستی که حالا محل بررسی است و برای حمله به دولت از آن استفاده می‌شود، از سوی همین دولت منتشر شده است و شریعتمداری که حالا باید به‌عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی جوابگوی انتقادها باشد، کسی است که به محض رسیدن پایش به وزارت خانه علی‌رغم نصیحت اطرافیانش دستور انتشار این فهرست را داده است. همه اینها باعث نمی‌شود که تکرار رانت‌خواری‌ها و فامیل‌بازی‌ها در سال‌های اخیر را  نادیده بگیریم اما درعین حال یادمان نرود که مسئولیت انتشار این فهرست و زمینه‌سازی برای فشار رسانه‌ها را چه کسی به عهده گرفته است. ضمنا بد نیست حرف‌های علی ربیعی وزیر استیضاح شده و رأی نیاورده سابق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را در جلسه استیضاحش مرور کنیم. وقتی به پوشه‌ای پروپیمان اشاره کرد و گفت که «اینها اسامی بیشتر از‌ هزارنفر است که از سوی نماینده‌های مجلس به من داده شده تا در شرکت‌های زیرمجموعه وزارت رفاه به کار مشغولشان کنم و در تمام سال‌های گذشته برای انتصاب آنها روی من فشار آورده شده است.  شخصا نام آن‌چه را که خیلی‌ها به خودزنی شریعتمداری و دولت تعبیر می‌کنند، تلاشی برای شفاف‌سازی و به دنبال آن شکل‌گیری جریانی می‌دانم که باعث می‌شود دولت و نهادهای مختلف از زیربار فشار برای انتصاب‌های بی‌ضابطه رها شوند. نامش را خود کنترلی دولت با استفاده از توان رسانه‌ها و افکار عمومی هم می‌توان گذاشت، کاری که سال‌هاست باید انجام می‌شده اما برای ما آن‌قدر تازگی دارد که حکم خودزنی پیدا می‌کند.