خیلی از کسانی که دیروز با تمام توان به ظریف حمله و او را به سیاه‌نمایی درباره اقتصاد ایران و بهانه‌دادن به دست دشمن متهم کردند دلیلی در رد حرف‌های او نیاوردند اما محمد یوسفی، اقتصاددان در گفت‌وگو با «شهروند» نه‌تنها دلایلی در تأیید حرف‌های او می‌آورد، بلکه با تعجب از منتقدان او می‌پرسد:   «چطور نشانه‌ها را نمی‌بینید؟»
او می‌گوید: «قطعا پولشویی یکی از مشکلات جدی اقتصاد ایران است. طبیعتا آمار رسمی و قابل اتکایی از این ماجرا به دست نمی‌آید اما برای کسی که تحلیل اقتصادی می‌کند، تشخیص یکی از بیماری‌های اقتصاد ایران با مشاهده نشانه‌ها آسان است. یکی از مهمترین نشانه‌هایی که حجم بالای پولشویی در کشور را تأیید می‌کند، همین نقدینگی بسیار بالا و بی‌نام و منبعی است که در کشور وجود دارد و بارها هم درباره آن صحبت شده است. منتقدان آقای ظریف از خودشان و اطرافیانشان نمی‌پرسند که این همه پول نقد دست عده‌ای خاص چه می‌کند؟ رد این پول‌ها به کجا می‌رسد؟ این پول از کجا وارد شده؟ بعد از شستن و تمیزشدن از طریق خرید سکه و دلار و... به کجا می‌رود؟»
او یکی دیگر از نشانه‌های پولشویی را فعالیت نهادهای پولی غیر بانکی می‌داند و می‌گوید: «چطور این نهادها حتی از بانک‌ها هم پرقدرت‌تر ظاهر می‌شوند؟ منابع مالی آنها از کجا تأمین می‌شود؟ این همه نهاد پولی غیر بانکی در کشوری که اقتصادش به انواع و اقسام مشکلات دچار است، چه می‌کنند؟ چطور بانک مرکزی در دوران‌های گذشته با این نهادهای پولی همکاری می‌کرده اما اسناد این همکاری‌ها وجود ندارد و معلوم نیست وقتی رئیس بانک مرکزی منابع مردم را تحت عنوان «اعطای وام به بخش خصوصی» به همین نهادها می‌دهد و بعد معلوم نمی‌شود این پول‌ها چه شده است یعنی پولشویی اتفاق می‌افتد. چطور می‌شود اینها را ندید؟ از همه اینها مهمتر من یک سوال از منتقدانی که می‌گویند درباره حجم پولشویی در کشور ما اغراق شده دارم، این‌که چطور ممکن است سازوکار اقتصادی یک کشور تا این حد غیر شفاف باشد و در آن خبری از پولشویی نشود؟ مگر می‌شود در کشوری فعالیت‌های اقتصادی مبهم باشد و از آن طرف نظارت چندان قوی نباشد اما پولشویی صورت نگیرد؟ هر وقت جواب این سوال‌ها را دادند، می‌توانند ادعای وزیر امور خارجه را زیر سوال ببرند.»