نیره خادمی روزنامه‌نگار

‏« لطفن به تفاوته میان کسره و ه احترام بگذاریم.» اگر معلم کلاس اول هر کدام از ما بالای سر این نوشته ‏بود، حتما خط کش خود را بالا برده بود تا محکم روی دستی که این جمله را نوشته است، بکوبد. دلیل کاملا ‏مشخص است؛ کلمه عربی را نمی‌توانیم با دستور زبان فارسی بنویسیم، تفاوت«کسره» و «ه» هم که قصه‌ای ‏مفصل دارد. خلاصه این‌که با حذف فعل «است» در محاوره کلمه قبل از فعل به «ه» ختم می‌شود یا وقتی ‏در محاوره، کلمه آخر بعضی از حروف مثل « اگر» حذف شود «ه» جای آن را می‌گیرد. از آن گذشته، آوردن ‏محاوره، لهجه و گویش در متن شرایط دیگری دارد که از این حوصله متن خارج است. اما قصه این اشتباهات، ‏اگر چه تازه نیست اما خیلی کهنه هم نیست و  شاید سابقه آن به‌طور گسترده به بیش از 15‌سال قبل ‏برگردد، زمانی که یاهو چت وارد زندگی جوانان شد. بعد هم فیس بوک، توییتر و بقیه شبکه‌های اجتماعی ‏وارد گود شدند و نویسنده‌ها از در و دیوار آنها بالا رفتند، حذف و اضافه در نوشتار فارسی هم زیاد شد. از ‏آنجایی که بیشتر جوان‌ترها مخاطب شبکه‌های اجتماعی هستند، اشتباهات یکی بعد از دیگری کپی شد و بعد ‏هم همگانی شد. هر قدر هم استادان زبان فارسی بر سر و صورت خود کوبیدند تا بلکه بتوانند در مقابل سیل ‏غلط نویسی بایستند، فایده نداشت. هر از چند گاهی هم این حرف‌ها نقل دهان مسئولان شد، همین چند روز ‏قبل سیدعباس صالحی، وزیر ارشاد هم در شورای فرهنگ عمومی هشدار داد که «خطر گسست و اختلال در ‏زبان فارسی در بین جوانان باید مورد توجه قرار بگیرد.» دیروز بهروز محمودی بختیاری، زبان‌شناس و دانشیار ‏پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران هم پیشنهاد کمک گرفتن از سلبریتی‌ها برای این مشکل را مطرح کرد ‏و تذکراتی هم به آنها داد: «اگر کسی خصوصا سلبریتی‌ها شکل درست کلمه‌ای را نمی‌دانند، بهتر است از کلمه ‏دیگری استفاده کنند تا غلط‌نویسی را رواج ندهند.» بله دقیقا! شاید این روزها برای پیشبرد ‏هدف‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به سلبریتی‌ها روی آورده شده هیچ بد نباشد ما هم به آنها رو بزنیم تا ‏برای فراگیر شدن درست‌نویسی و پاس داشتن زبان فارسی پیشقدم شوند. این جنبش می‌تواند از صفحات ‏مجازی سلبریتی‌ها در توییتر یا اینستاگرام با هشتگ‌های «#غلط_ننویسیم» یا «#درست_نویسی» شروع شود ‏و گرنه یک روز از خواب بیدار می‌شویم که این غلط‌ها به کتاب دستور زبان فارسی مدارس راه پیدا کرده است ‏و دیگر کاری از دستمان بر نمی‌آید.  ‏