هشت ماه پیش که میلوش فورمن، کارگردان چک‌تبار سینمای جهان در 86 سالگی درگذشت، سینمایی‌نویس‌ها در ذکر مناقب او جملگی با اشاره به «آمادئوس»، این فیلم را یکی از مهمترین آثار کارنامه این سینماگر چکی‌الاصل آمریکایی توصیف کردند. فورمن «آمادئوس» را در‌ سال 1984 مقابل دوربین برد و در آن گوشه‌ای از زندگی ولفگانگ آمادئوس موتزارت، نابغه اتریشی موسیقی کلاسیک جهان را به تصویر کشید. موتزارتی که ما در «آمادئوس» شاهد آن هستیم جوانی بازیگوش، جسور و خودبین است که به‌رغم همه سیئات اخلاقی‌اش فقط و فقط در یک مورد بی‌نظیر و دست‌نایافتنی است: موسیقی. امروز درست 227‌سال از مرگ موتزارت می‌گذرد (5 دسامبر 1791). در «آمادئوس» روابط بین موتزارت و آنتونیو سالی‌یری، آهنگساز شهیر ایتالیایی که در دربار امپراتور اتریش دارای نفوذ بسیاری بود به شکلی دوپهلو به نمایش گذاشته شده است. سالی‌یری در «آمادئوس» با این‌که از ته دل شیفته هنر موتزارت است، اما از سویی به هنرش نیز حسادت می‌کند. میلوش فورمن با برجسته‌کردن این رابطه عجیب، به شکلی مبهم روی دست داشتن سالی‌یری در مرگ موتزارت انگشت می‌گذارد.