«داوطلب باید به این باور برسد که همه جهان دهکده‌ای کوچک است و تمام مردم آن اعضای یک خانواده هستند. وظیفه داوطلبان است که بدون هیچ چشمداشت مالی به خانواده خود خدمت کنند.» اینها صحبت‌های دکتر قاسم بخشنده، متخصص اعصاب و روان در گفت‌وگو با «شهروند» است. او که با لذت از تجربه فعالیت‌های داوطلبانه خود در مناطق نیازمند گیلان و چابهار صحبت می‌کند، بر این باور است که این خدمت را همیشه ادامه خواهد داد.
چه شد که تصمیم به حضور داوطلبانه در جمعیت هلال‌احمر گرفتید و چه مدت است که با این سازمان همکاری می‌کنید؟
جمعیت هلال‌احمر نهادی مردمی و داوطلب‌محور است و در دنیا حضور جهانشمول دارد و به‌صورت گسترده به نیازمندان و آسیب‌دیدگان یاری می‌رساند؛ همین امر دلیل گرایش من به جمعیت هلال‌احمر شد و علاقه‌مند شدم در خدمت نیازمند‌ترین، معصوم‌ترین و شریف‌ترین قشر جامعه باشم و حدودا از 15سال پیش همکاری خود را با این نهاد آغاز کردم. نظر من این است که همه افراد باید با توجه به توانایی‌هایی که دارند به چنین نهادهای داوطلبانه‌ای بپیوندند. در شرایط تحریم‌های فعلی که مردم کشورمان از نظر معیشتی و درمانی در تنگنا هستند، پیشنهاد من به مسئولان این است که سه سازمان کمیته امداد امام خمینی (ره)، جمعیت هلال‌احمر و بهزیستی در مناطق محروم و نیازمند کلینیک‌هایی دایر کنند و از متخصصان داوطلب در زمینه‌های مختلف دعوت شود تا به‌صورت رایگان همکاری و خدمت کنند.
با توجه به این‌که بیش از یک دهه از همکاری و ارتباط شما با جمعیت هلال‌احمر می‌گذرد، در کدام مناطق و برنامه‌های امدادرسانی جمعیت حضور داوطلبانه داشته‌اید؟
کارهای داوطلبانه را از زمان جنگ تحمیلی در جبهه‌های جنگ شروع کردم. در سال‌های اخیر نیز که به جمعیت هلال‌احمر پیوسته‌ام در مناطق محروم استان گیلان فعالیت می‌کنم. اخیرا طرحی بود برای ویزیت رایگان مردم در تالش، منطقه رودسر و کاکرود که همراه تیمی از پزشکان از جمعیت هلال‌احمر استان در منطقه حضور پیدا کردیم. همچنین یک دوره در مناطق محروم اطراف چابهار فعالیت کرده‌ام. در روند امدادرسانی به زلزله‌زدگان کرمانشاه نیز که اخیرا اتفاق افتاد، با وجود این‌که علاقه‌مند به حضور در کنار عزیزان بودم، از تیم ما دعوت به
همکاری نشد.
در مناطق چابهار و تالش که حضور داشتید، مردم از نظر بهداشتی درگیر چه مشکلاتی بودند؟
در مناطق اطراف چابهار مردم بشدت در محرومیت به‌سر می‌بردند و وضع زندگی و معیشت بسیار سختی داشتند. منطقه‌ای بود در نزدیکی مرز پاکستان که مردمانش از لحاظ آب، غذا و بهداشت در شرایط بسیار بدی زندگی می‌کردند. آن‌جا در مرکز درمانی، پزشک خانواده‌ای را دیدم که در برخورد با بیمار خود حتی نتوانست تشخیص اولیه را بدهد و بیمار را به چابهار ارجاع داد. آن‌جا بود که بشدت از میزان محرومیت مردم متاثر شدم. در گیلان نیز فعالیت اصلی مردم کشاورزی است. در این منطقه به دلیل این‌که سن افراد بالا بود و بچه‌هایشان در شهرهای دیگر زندگی می‌کردند، مجبور بودند با همان سن بالا کارهای کشاورزی انجام دهند، به همین دلیل مشکلات کمردرد و پا درد بسیار شایع بود. همچنین می‌توان گفت دلیل اصلی مشکلات بهداشتی در مناطق کم‌برخوردار، عدم تخصیص مناسب تخصص‌های مختلف است. بیشترین پزشکان و متخصصان را در مراکز استان‌ها داریم. گاهی اوقات فکر می‌کنم همه پزشکان باید خود را موظف کنند تا دو سال طرح خود را به‌عنوان سرباز در شهرستان‌ها و مناطق محروم خدمت کنند.
وقتی مردم تیم‌های امدادی را با لباس جمعیت هلال‌احمر می‌دیدند، چگونه برخورد می‌کردند؟
مردم بسیار گرم و با آغوش باز از ما استقبال می‌کردند. قطعا وقتی شما با افراد و بیماران برخورد خوبی داشته باشید، پاسخ خوب هم دریافت می‌کنید.