شماره ۱۵۶۲ | ۱۳۹۷ چهارشنبه ۱۴ آذر
صفحه را ببند
اثبات پولشويي نيازي به سند دارد؟

پولشويي مطابق قوانين كشور جرم است و بايد با آن برخورد قضائي شود. بنابراين طبيعي است كه هرگاه فرد خاصي متهم به ‏پولشويي می‌شود، دادستان بايد مستندات لازم و قطعي را در مورد وي ارايه دهد و دادگاه براساس اين مستندات مي‌تواند فرد متهم را ‏محكوم كند و اگر سندي نباشد او را تبرئه كند. بنابراين هرگاه پولشويي را نسبت به فرد مشخصي منسوب كردند، يعني به او ‏اتهام زده‌اند و بايد مستندات كافي در تأييد اين اتهام ارايه شود، در غير اين صورت اتهام‌زننده مجرم است و بايد خودش مجازات ‏شود‎.‎
ولي آيا اگر كسي گفت كه در كشور پولشويي هست نيز بايد سند ارايه كند؟ او بدون اينكه فرد خاصي را متهم كند، آيا حق ندارد ‏كه از وجود پولشويي سخن بگويد؟ اگر ظريف گفت كه در كشور پو‌لشويي هست، آيا موظف به ارايه سند مشخص است؟ ‏اين خواسته هيچ دلیل قانوني ندارد. درست مثل اينكه ما متوجه شويم افرادي در خيابان به دست ديگران كشته مي‌شوند، ‏سپس بگوييم كه قتل رخ داده است. آيا كسي كه اين خبر را مي‌دهد، وظيفه دارد كه متهم يا قاتل را نيز معرفي كند؟ يا نفس وجود ‏قتل و شواهد وجود جسد برای بیان این خبر كافي است؟ اگر اثبات اصل وجود قتل است كه در اين صورت درباره پولشويي نيز ‏اسناد بسيار زياد است. وجود قاچاق كالا و مواد مخدر كه ممكن است به ده‌ها ميليارد دلار و هزاران میلیارد تومان برسد، وجود ‏اختلاس و رشوه و سوءاستفاده‌هاي فراوان ديگر، همه از طريق پولشويي انجام مي‌شود. اگر پولشويي نباشد، كسي نمي‌تواند اين ‏حجم از پول را بدون حضور در نظام بانكي جابه‌جا كند. بنابراين همه اين موارد نيازمند وجود پولشويي است، همچنان كه وجود ‏جسد مثله شده معرف وجود قتل و قاتل است، ولي شناسايي اينكه قاتل چه كسي است وظيفه پليس و دادگاه است‎.‎
در قضيه پولشويي و نيز سخنان ظريف نيز همين قاعده جاري است. در اصل وجود پولشويي شكي نمي‌توان داشت، چون ‏آن بخش از جرايم كه وقوع آن مستلزم پولشويي است، به وفور رخ مي‌دهد، در حقيقت از روي معلول به وجود فاعل پي ‏مي‌بريم. ولي پيدا كردن فاعل نيازمند اراده قضائي و پليسي است و تمام زمينه‌هاي آن وجود دارد. حساب‌هاي بانكي افراد در ‏دسترس حكومت است. نگويند كه ما نمي‌توانيم به حساب‌هاي مردم سرك بكشيم. اين سخن پذيرفته نيست. اگر كسي كه در يك ‏روستا زندگي مي‌كند و ثروتي ندارد ولي گردش مالي حساب او بيش از يكصد ميليارد تومان است و حتی درکی از این رقم  هم ‏ندارد، طبيعي است كه بايد بررسي شود اين پول‌ها، به چه دليلي و از چه منشأيي به حساب‌هاي او وارد مي‌شود و ‏خروج آنها به كجاست؟ آيا اصولاً خودش اين كارها را انجام مي‌‌دهد يا مثل حساب‌هاي اجاره‌اي است؟ رسيدگي به اينها وظيفه ‏كساني است كه دسترسي به اطلاعات دارند و براي انجام آنها پول و حقوق مي‌گيرند. اين كار نه به عهده ظريف است و نه ‏به عهده هيچ شهروند ديگری. البته اگر قانون دسترسي آزاد به اطلاعات اجرا شود، شايد شهروندان نيز بتوانند اسنادي را جمع‌آوري ‏و ارايه كنند ولي در جامعه‌اي كه اين حد از دسترسي نيز محدوديت دارد، سخت است كه كسي چنين اسنادي را ارايه کند‎.‎


تعداد بازدید :  615