‏101‌سال پیش در چنین روزی (9 دسامبر 1917)، نیروهای انگلیسی به فرماندهی ژنرال ادموند آلنبی، وارد فلسطین شده و ‏شهر بیت‌المقدس را به تصرف خود درآوردند. از دست رفتن فلسطین برای حکومت عثمانی یک شکست جنگی مهلک ‏محسوب نمی‌شد چه آن‌که منطقه فوق فاقد اهمیت استراتژیک بود، اما به لحاظ پیشینه مذهبی و سیاسی، عثمانی‌ها با این ‏شکست در پیش چشم مردم مسلمان منطقه و حتی دنیا بی‌اعتبار شدند که همین نیز دست کمی از یک شکست همه‌جانبه و ‏کمرشکن نبود.‏
‏7 قرن پس از توافق صلاح الدین و ریچارد
ورود نیروهای انگلیسی تحت فرماندهی فیلدمارشال آلنبی به فلسطین را شاید بتوان به نوعی جبران شکست‌ ریچارد شیردل ‏مقابل فرمانده مقتدر مسلمانان یعنی صلاح الدین ایوبی بعد از 7 قرن به شمار آورد. ریچارد اول پادشاه انگلستان، ملقب به ‏ریچارد شیردل، ازجمله حکمرانان اروپایی بود که وارد مهلکه جنگ‌های صلیبی شد و در جنگ مثلا مقدسی که پاپ اوربان ‏دوم جرقه آن را زده بود شرکت کرد. ریچارد در سومین جنگ صلیبی که از 1187 تا 1192 میلادی طول کشید ‏نتوانست در برابر سپاه مسلمانان به فرماندهی سردار کُرد صلاح الدین ایوبی کاری از پیش ببرد و ناچارا طی معاهده صلحی ‏پذیرفت که بیت‌المقدس تحت سیطره مسلمانان باقی مانده و زائران غیرمسلح مسیحی اجازه داشته باشند در طول‌سال برای ‏زیارت اماکن مقدس مسیحیان وارد این شهر شوند. اینک پس از 725‌سال ادوارد آلنبی در سایه بی‌کفایتی دولت فاسد عثمانی ‏توانسته بود بدون آن‌که با مقاومت خاصی مواجه شود شهری را که قرن‌ها تحت اختیار مسلمانان قرار داشت تصرف کند. ‏اتفاقی که خود آلنبی هم بهتر از هر کسی می‌دانست افتخاری برایش در بر ندارد چه آن‌که سهل و آسان‌تر از آن‌چه تصور ‏می‌شد به دست آمده بود.‏
بیانیه بالفور،  تلاش برای تشکیل کشور صهیونیستی
اشغال فلسطین در جنگ جهانی اول توسط بریتانیا، دومینوی سقوط یک به یک دیگر سرزمین‌های تحت تصرف عثمانی‌ها ‏در خاورمیانه را به حرکت درآورد. تکه تکه شدن امپراتوری عثمانی منجر به تشکیل کشورهای نوظهور و عمدتاً مسلمان در ‏خاورمیانه شد، اما این میان تنها کشوری که سرنوشتی تراژیک و غم‌انگیز یافت بی‌‌هیچ شکی فلسطین بود. پس از پایان جنگ ‏جهانی اول، جامعه ملل قیمومیت فلسطین را به بریتانیا اعطا کرد. بریتانیایی که وزیر امورخارجه آن آرتور جیمز بالفور، در ‏همان ابتدای اشغال فلسطین براساس بیانیه‌ای که به «بیانیه بالفور» معروف شد، ایجاد خانه ملی برای یهودیان در سرزمین ‏فلسطین را به رسمیت شناخته و آن را به‌طور رسمی اعلام کرده بود. صدور این بیانیه درواقع مدیون تلاش و لابی‌گری ‏حییم وایزمن رئیس وقت سازمان جهانی صهیونیسم و همچنین والتر روتشیلد عضو یهودی مجلس عوام بریتانیا و بانک‌دار ‏شهیر بریتانیایی بود. پس از رسمیت یافتن قیمومیت انگلستان بر فلسطین روند مهاجرت برنامه‌ریزی شده یهودیان از سراسر ‏جهان به این سرزمین مقدس شدت گرفت تا 3 دهه بعد و پس از پایان جنگ بین‌الملل دوم میوه آن با تولد رژیمی نامشروع ‏چیده شود.     ‏