آلکساندر سولژنیتسین را بی‌شک باید جزو روس‌های خوش‌شانس به شمار آوریم، زیرا هرکس که از دست پلیس امنیتی استالین، دادگاه‌های خلق، تبعیدگاه سیبری و زندان گولاک جان سالم به در برده باشد، قطعا نه فقط یک روس خوش‌شانس که شاید به نوعی انسانی خوش‌اقبال محسوب شود. سولژنیتسین که امروز زادروز او است و 100‌سال پیش در چنین روزی (11 دسامبر 1918) در کیسلوفودک به دنیا آمد، به خاطر اشاره به جنایات رژیم استالین در رمان‌هایش 8‌سال از عمر خود را در زندان و 20‌سال دیگر را نیز در تبعید به سر برد. «شعله در باد»، «نامه به رهبران شوروی»، «جمهوری کار»، «لنین در زوریخ» و... ازجمله آثار این نویسنده روس است، اما بدون تردید دو اثر «مجمع‌الجزایر گولاک» و «یک روز از زندگی ایوان دنیسویچ» مهمترین رمان‌های او محسوب می‌شوند که از قضا جایزه نوبل ادبیات را نیز در‌سال 1970 میلادی برایش به ارمغان آوردند. او در سال 1974 از کشورش اخراج شد، اما نهایتا با فروپاشی شوروی دوباره به وطنش بازگشت و به ‌سال 2008 میلادی در حومه مسکو درگذشت.