فاطمه رجبی روزنامه‌نگار

با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید که تا الان دست‌کم 03 میلیارد تومان هزینه انجام تحقیق و تفحص در مجلس ‏بوده است. تازه این خوش‌بینانه‌ترین حالت ماجراست و با میانگین هزینه 250‌میلیون تومانی برای هر تحقیق به دست آمده، درحالی‌که به گفته نماینده‌های مجلس هزینه بعضی از این تحقیقات گرانبها به بیشتر از یک‌میلیارد تومان می‌رسد و ‏نتیجه؟ تقریبا هیچ!
 با خودمان که تعارف نداریم، راز مگویی هم نیست که بسیاری از ‏ابزارهایی که در اختیار مجلس قرار دارد تا به وظیفه نظارتی‌اش رسیدگی کند، مانند استیضاح و تحقیق و تفحص، در ‏بسیاری از مواقع به ابزاری برای بازی‌های سیاسی و به دست آوردن انواع  و اقسام امتیازها بدل شده است. البته مخالفت با ‏این کارها هم دقیقا همین کارکرد را پیدا کرده،‌ اگر ماجرای تحقیق و تفحص از شهرداری را در روزهای منتهی به انتخابات ‌سال ‏‏92 مرور کنیم، می‌بینیم که از دستور خارج شدن تحقیق و تفحص آن زمانی که بهترین فرصت برای این کار به نظر می‌‏رسید تا چه حد شائبه سیاسی کاری به وجود آورد. البته اگر قرار بود آن تحقیق و تفحص هم به سرنوشت بقیه موارد مشابه‌‏اش دچار شود، یعنی یک خرج کلان روی دست مردم بگذارد و بعد که انتخابات تمام شد اصلا نفهمیم در 12‌سال سکانداری شهرداری از سوی قالیباف چه بر مدیریت شهری رفته است، همان بهتر که از دستور کار خارج شد، حداقل در همین ‏یک قلم نزدیک به 250‌میلیون تومان صرفه‌جویی کردیم.
فکر نکنید که دل خود نماینده‌ها از این وضع خون نیست. ‏یادمان نمی‌رود که در روزهای آخر مجلس نهم کاسه صبر دهدشتی نماینده آبادان لبریز شد و از تریبون مجلس گفت: ‏‏«تاکنون هیچ‌کدام از پرونده‌های تفحص و شکایات‌های ارجاعی به قوه‌قضائیه منجر به محکومیت و مجازات نشده است، ‏پس ما برای چه تحقیق می‌کنیم؟ برای چه هزینه می‌کنیم؟ وقت خودمان و مردم را برای چه می‌گیریم؟» اینها دقیقا سوالاتی ‏است که ما از نماینده‌های مجلس داریم و در آخر هم من به نمایندگی از خودم می‌گویم که ما اصلا تحقیق و تفحص نخواستیم، ‏شما به همان قانون‌گذاری بپردازید، ما هم از قوه قضائیه می خواهیم اگر خطایی از کسی سر زد خودش ورود کند.