مهر سال 87 یک شهروند جزیره خارک به کتیبه‌ای که روی آن زبان میخی باستانی حک شده بود، برخورد و توانست خط میخی را روی کتیبه تشخیص دهد، به میراث فرهنگی استان اعلام کرد و در ادامه برخی از باستان‌شناسان و کتیبه‌خوان‌ها برای دیدن این کتیبه تاریخی به خارک رفتند. اما کمتر از یک‌سال بعد یعنی در خرداد‌سال ۱۳۸۷ با وجود ثبت کلی کتیبه و قرار دادن آن در میانِ فنسِ قفل و کلیددار در اطراف این کتیبه توسط دوستداران میراث فرهنگی خارک، فردی با ورود به محوطه، روی قسمتی از کتیبه خط کشیده بود؛ به اندازه‌ای که به گفته معاون وقتِ بخشدار جزیره خارک در آن زمان؛ «70درصد نوشته‌های کتیبه به‌شدت آسیب دیده و تنها یک خط از آن سالم مانده بود؛ کتیبه‌ای که بسیاری از کارشناسان، آن را سندی دیگر برای اثبات مالکیت ایرانیان در طول تاریخ بر خلیج فارس تفسیر می‌کردند. کشف این کتیبه از همان روزهای اول با واکنش تند از سوی کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس روبه‌رو شد و بسیاری از آنها مدعی جعلی بودن این کتیبه شده بودند. هرچند در این کتیبه هیچ نامی از خلیج‌فارس برده نشده بود، اما نشان‌دهنده سیطره حداقل 2هزار و 500 ساله ایرانیان بر خلیج‌فارس بود. با تمام اهمیتی که این کتیبه داشت و به‌رغم کوشش‌های فراوان برای متقاعد کردن اداره میراث فرهنگی بوشهر برای حفاظت و نگهداری از این اثر اما هیچگاه توجهی جدی به این خواست منطقی که مطابق با شرح وظایف و مسئولیت‌های قانونی آنان بود، انجام نشد تا کتیبه خارک و رازهای سر به مهر آن برای همیشه از بین برود.