نویسندگان برتر‌سال به انتخاب مجله نیویورک‌تایمز مانند اسی‌ادوگیان، تارا وست‌آور، دیوید بلایت، و... در این متن از آثار موردعلاقه‌شان در‌سال 2018 می‌گویند. ایبنا به نقل از نیویورک‌تایمز آورده:«بعضی از سال‌ها آن‌قدر لذت‌بخشند که دوست ندارید به پایان برسند و بعضی سال‌ها این‌قدر بد‌ند که به دنبال در خروجی‌اید. نمی‌دانیم‌سال 2018 جزو کدام دسته است اما از نظر ادبی سالی پر از نویسندگان کتاب‌اولی و آثار جذاب بود. برای بزرگداشت‌سال 2018 از نویسندگان برتر‌سال 2018 به انتخاب نیویورک‌تایمز سؤال کردیم چه آثاری را بیشتر از همه پسندیدند:
شائون بائر، نویسنده «زندان آمریکایی»
رمان «ساختمان یاکوبیان» نوشته آلا آل آسوانی را خیلی دوست داشتم. نویسنده با ترکیب زندگی چند نفر در آپارتمانی در قاهره طرحی زیبا و پیچیده از جامعه مصری ارایه می‌کند.
دیوید دابلیو بلایت
نویسنده «فردریک داگلاس: پیامبر آزادی»
«فریادی در خرابه‌ها»، دومین رمان کوین پاور را خواندم. بعضی منتقدان کتاب را به‌عنوان اثری ادبی دوست ندارند، اما من معتقدم این کتاب خیلی عمیق است و به خواننده نشان می‌دهد تأثیرات گذشته هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسد. کتاب ماجرای برده‌داری، تاریخ و جنگ‌های داخلی را مطرح می‌کند و نشان می‌دهد که این اتفاقات همیشه منتظر هستند تا نابودمان کنند.
لیسا برنان جابز، نویسنده «انسان بی‌اهمیت»
«قصه مادر» نوشته فیلیپ لوپِیت داستانی جذاب درباره خانواده نویسنده است و به نظر من داستان آرام و زیبایی دارد.
اسی ادوگیان، نویسنده «واشنگتن سیاه»
یکی از جذاب‌ترین کتاب‌های‌سال «لولیتا واقعی» نوشته سارا وینمان است. نویسنده با تحقیق درباره ربوده شدن دختر 11ساله‌ای در‌سال 1948 توسط فرانک سال، مکانیک میانسال به تاریخچه پر از تشویش «لولیتا»، داستان کلاسیک ناباکوف اشاره می‌کند.
لیسا هَلیدی، نویسنده «تقارن«
به پیشنهاد داستان‌نویسی ایتالیایی کتاب «زندگینامه آلیس ب. توکلاس» را خواندم که کتابی غیرداستانی نوشته گرترود اشتاین است که توسط آلیس توکلاس، معشوقه اشتاین روایت می‌شود. البته این کتاب نخستین بار در‌سال 1933 منتشر شد و این سوال را مطرح می‌کند که چه کسی تعیین می‌کند که هر کس چه داستانی را روایت کند؟
ربکا مک‌کای
نویسنده «معتقدین واقعی»
آخرین رمان ساموئل پاکز تحت عنوان «مراقب» داستانی هوشمندانه از مرگ و زندگی در برزیل و لس‌آنجلس است که امسال پس از مرگ نویسنده در 41 سالگی منتشر شد. امیدوارم همه ما این همه دانش در پایان عمر خود داشته باشیم و آن را به دیگران منتقل کنیم.
میشائیل پولان
نویسنده «چگونه ذهن خود را تغییر دهید»
«فرا داستان» نوشته ریچارد پاورز داستانی خیلی تازه است زیرا تمرکز اصلی را از روی انسان به عنوان ارزش و معنای دنیا برمی‌دارد و درختان را در اولویت قرار می‌دهد.
لیلا سلیمانی، نویسنده «لالایی»
امسال کتاب «باقیمانده عشق» نوشته زرویا شالِو را خواندم. به نظر من نویسنده این داستان استعداد بی‌نظیری دارد. او با ظرافت تمام درباره قدرت، خانواده، عشق و ترس می‌نویسد.
تارا وست‌آور، نویسنده «تحصیلکرده»
کتاب «احساس آزادی کن» نوشته زادی اسمیت مجموعه مقالاتی عالی است که در شرایط امروز دنیا خواندنش جالب است.