سریال کیلِر  | جابر حسین‌زاده|  در کنار مقبره خواجه نظام الملک در اصفهان که به دلایلی نامعلوم به آن دارالبطیخ هم می‌گویند، یک بنده ‏خدایی هم دفن شده به اسم سلطان سنجر. یکی از ظرافت‌های روحیِ سلطان سنجر سلجوقی این بود که ‏محبت بی‌دریغی را نثار بعضی از غلامانش می‌کرد و مدتی بعد قاطی می‌کرد و می‌زد طرف را می‌کشت. این شیبِ ‏تند از مرحله یک به مرحله صفر، سلطان سنجر را بدل به کیسی مناسب برای مطالعات روانکاوی کرده بود، ‏اما متاسفانه علم پزشکی آن زمان فقط به مرحله تشخیص بلغم و صفرا و سودا رسیده بود. یکی از پیچیده‌ترین ‏پرونده‌های این قاتل سریالی، کشتن غلامی به نام سنقر بود. صدای جغدی شوم روی دیوار قصر به گوش می‏رسید. نسیم شبانگاهیِ مرموزی پرده‌های یک جایی را تکان می‌داد و سایه‌هایی ترسناک روی دیوار می‌ساخت. ‏سلطان تمام امرا و فرماندهان ارتش را توی اتاقی جمع کرد و بعد سنقر را صدا زد بیاید داخل و به محض آن‌که ‏بینوا پایش را گذاشت توی اتاق، سلطان مثل پلنگ پرید و با دشنه پاره‌پاره‌اش کرد. بعدها تمام فرماندهان ‏یک‌صدا شهادت دادند که  سنجر، وابسته به  دشمن بوده و قصد ترور ‏پادشاه را داشته که با هوشیاریِ ایشان طرح ترور ناکام مانده است. یاقوت‌الدرشت، مورخ نامدارِ مینی‌مالیست، ‏در فصلی اختصاصی از کتاب مشهورش «سلاطینِ شگفت‌انگیز» نحوه مرگ سلطان سنجر را این طور روایت ‏کرده:   «سنجر قلبش گرفت و خم شد و بمرد.» پس از استقبال مردم از مقبره پادشاه، شعبه‌ای از قبر ایشان ‏در کشور ترکمنستان هم افتتاح شد و تصویر سلطان اخیرا طی بازی‌های پلی‌اف، با حذف و کور کردن حریف، ‏موفق به راهیابی به روی اسکناس‌های پنج مناتی ترکمنستان شده است. ‏