نامش با ورزش كونگفو گره خورده است. رئیس سازمان لیگ فدراسيون كونگفو كه حالا شاگردانش در سطح جهاني افتخارآفريني مي‌‌كنند، سال‌‌هاي نه چندان دور عضو تيم‌ملي كونگفو بوده و مقام‌‌هاي جهاني دارد. «باقر محمدي» 22 سال است كه به‌عنوان عضو داوطلب جمعيت هلال‌احمر كردستان، در هر زمينه‌‌اي كه توانش برسد فعاليت مي‌‌كند. پيش از اينكه خودش را مربي تيم‌ملي كونگفو معرفي كند، عضو داوطلب جمعيتي معرفي مي‌‌كند كه به دنبال صلح و آرامش در دنيا است. با لهجه زيباي كردي شمرده اما محكم حرف مي‌‌زند. سرمربي تيم‌ملي كونگفو هر سال صدها جوان سنندجي را عضو جمعيت مي‌‌كند و روياي كمك به همنوع را در ذهنشان پرورش مي‌‌دهد. يكي از دغدغه‌‌هاي بزرگ اين روزهاي باقر محمدي، نبود امكانات ورزشي مناسب براي اعضاي هلال‌احمر كردستان است. باقري 46 سال دارد و از 10 سالگي ورزش را آغاز كرده است. قهرماني جهان در سال‌‌هاي 80 و 81 از افتخارات او است. از سال 82 به‌عنوان سرمربي تيم‌ملي كونگفو، شاگردان افتخارآفريني را تربيت كرده است.
به‌زودي در اين مكان يك ورزشگاه ساخته مي‌شود
سفر اخير دكتر پيوندي، رئيس جمعيت هلال‌احمر به كردستان، با درد دل اعضاي سازمان جوانان اين استان همراه بود. يكي از مطالبات مهم جوانان هلال‌احمري استان كردستان، ساخت اردوگاه و ورزشگاهي براي جمعيت هلال‌احمر استان بود كه با تخصيص بودجه براي آن ممكن مي‌شود. دكتر پيوندي در اين سفر به جوانان قول داد تا زمينه‌ها براي ساخت اردوگاه تفريحي و ورزشگاه در استان كردستان را فراهم كند تا ورزش در اين استان رونق دوباره بگيرد.
در دنياي تو معرفت چند است؟
در 24 سالگي با فعاليت‌‌هاي جمعيت هلال‌احمر آشنا شد و از همان سال به عضويت داوطلبانه اين جمعيت در آمد. باقر محمدي، ورزشكار اهل سنندج استان كردستان آن زمان ورزش كونگفو را به‌صورت حرفه‌‌اي دنبال مي‌‌كرد. آشنايي او با جمعيت هلال‌احمر قهرماني‌‌اي بالاتر از قهرماني جهان را پيش چشم او گذاشت و حلقه مشترك ورزش و عضويت داوطلبانه در هلال‌احمر را پيدا كرد: «فرهنگ و روحيه جوانمردي چيزي بود كه هم در ورزش آن را پيدا كرده بودم و هم در كار داوطلبانه براي كمك به همنوعانم. هلال‌احمر را به دليل فارغ بودن از رنگ و‌نژاد و قوميت انسان‌‌ها و هدف انساني و والايي كه دنبال مي‌‌كند دوست دارم.» حضور در جمعیت او را تنها به فعاليت‌‌هاي ورزشي محدود نكرده. از ابتداي حضورش در هلال‌احمر در هر حادثه بزرگي كه گوشه و كنار كشور رخ داده حضور داشته و كمك‌‌هاي مردمي را به دست حادثه‌ديدگان رسانده است. او مي‌‌گويد: «هرجا كه به نيروي داوطلب نياز بوده من اعلام آمادگي كرده‌ام. در حوادثي مثل زلزله ورزقان و زلزله كرمانشاه، در شهر خودم ميان دوست و آشنا گشتم و كمك‌‌هاي زيادي را به همت مردم، به دست مردم زلزله‌زده رساندم.» پوشيدن لباس سرخ و سفيد آرامشي به او مي‌‌دهد كه قهرماني دنيا برايش ندارد. در دنياي باقر محمدي عضويت داوطلبانه در جمعيت هلال‌احمر مرتبه‌‌اي بالاتر از كسوت قهرماني جهان دارد.
من يك هلال‌احمري هستم
«بيش از 100 نفر از شاگردانم عضو داوطلب جمعيت هستند. هر سال تعداد زيادي از شاگردانم را به عضويت در اين سازمان تشويق مي‌‌كنم و آنها هم با خوشرويي و علاقه مي‌‌پذيرند. من معتقدم بچه‌‌ها در كنار ورزش بايد درس زندگي و انسانيت را ياد بگيرند و با مفهوم ايثار و كمك به همنوع آشنا شوند. اين‌گونه نيست كه بچه‌‌ها عضو جمعيت شوند و ماجرا تمام شود؛ ما در هر برنامه‌اي كه هلال‌احمر در آن حضور داشته باشد فعاليت مي‌‌كنيم و شاگردانم هم پا به پاي همه اعضاي جمعيت حضور مستمر دارند. حتي خانواده‌‌هايشان وقتي علاقه آنها به هلال‌احمر را مي‌‌بينند، آنها هم تشويق مي‌‌شوند كه به جمع نيروهاي داوطلب بپيوندند.» كم نبود حوادث جاده‌‌اي و ديگر اتفاق‌‌هايي كه او سر بزنگاه خود را رساند و وظيفه خود به‌عنوان يك هلال‌احمري را به انجام رساند: «بسيار پيش آمده است كه در جاده و يا در هنگام سفر و...، افرادي دچار حادثه شوند و من به‌عنوان عضوي از هلال‌احمربه كمكش بروم. مثلاً چند شب پيش وقتي در جاده‌‌اي بيرون از شهر تهران در حركت بودم خودرويي را دیدم كه از جاده خارج شده و چپ كرده بود. اما آتش‌سوزي اتفاق نيفتاده بود. ماشين‌‌هاي ديگر از كنار اين خودرو رد مي‌‌شدند و شايد به دليل ترس از راهزني، جرأت جلو رفتن را نداشتند. من خودروی خود را كنار جاده بردم و به كمك خانواده‌‌اي كه در خودروی واژگون شده گرفتار شده بودند رفتم.»
از همسر هلال‌احمري‌‌اش مي‌‌گويد كه او هم ورزشكار است و بعد از ازدواج با او، از ورزش كاراته به كونگفو رو آورده. «سارا عباسي» سال گذشته داور مسابقات جهاني كونگفو در گرجستان بود. باقر محمدي اولين ورزشكاري بود كه با لباس هلال‌احمر در مسابقات جهاني كونگفو شركت كرد و مقام اول جهاني در سال 80 را در مسابقات صلح و دوستي از آن خود و جمعيت هلال‌احمر كرد.
آیا ورزش به خط پايان رسيده است؟
« فكر مي‌‌كنم كساني كه عضو هلال‌احمر هستند بايد با ورزش عجين باشند. چراكه يك امدادگر و عضو داوطلب ورزشكار هم روحيه بالايي در سختي‌‌ها و مشكلات دارد و هم توان زيادي در هنگام بروز ورزش براي اعضاي هلال‌احمر مثل آگاهي از اصول كمك‌‌هاي اوليه، موضوعي ضروري است چراكه در وقايعي مثل زلزله كرمانشاه داشتن نيروهاي ورزيده و ورزشكار حتماً مؤثر‌تر خواهد بود.» محمدي از جاي خالي ورزش در ميان اعضای جمعيت گله دارد و آن را نقطه ضعفي براي اين جمعيت مي‌‌داند: «تا چند سال پيش سازمان جوانان هلال‌احمر امكاناتي براي ورزش نيروهاي خود فراهم كرده بود و بسياري از جوانان استان به كمك همين امكانات هم عضو جمعيت مي‌‌شدند و هم در عرصه‌‌هاي ورزشي مي‌‌درخشيدند. اما يكباره اين امكانات از دست رفت و دست استان‌‌هاي محرومي مثل كردستان از آن كوتاه ماند.» تا قبل از جمع شدن باشگاههاي ورزشي هلال‌احمر، به‌عنوان نيروي داوطلب در اين باشگاه‌‌ها مربيگري مي‌‌كرد و در زمان كوتاهي بسياري از اعضاي جوانان استان را به سمت ورزش حرفه‌‌اي كشانده بود. با جمع شدن باشگاههاي ورزشي هلال‌احمر، ورزش هم براي بسياري از اعضاي اين جمعيت در استان كردستان به خط پايان رسيد.
امكانات هست، فرصت نيست
شاگردان باقر محمدي حالا در استان كردستان و اعضاي تيم‌ملي در تمريناتشان در تهران، خاطره روزهاي اوج ورزش در هلال‌احمر را مي‌‌شنوند. به بهانه عضويت در هلال‌احمر، كم نبود تعداد دختران و پسراني كه در كردستان به تيم‌‌هاي ورزشي باشگاههاي هلال‌احمر پيوسته بودند و حالا حسرت ورزش در سالني با امكانات در دلشان نشسته است. با اين حال محمدي هنوز هم به رسم يك عضو داوطلب جمعيت هلال‌احمر، براي شاگرداني كه توان مالي چندان مطلوبي نداشته باشند آموزش رايگان مي‌‌دهد و آنها را به معدود باشگاههاي شهرش دعوت مي‌‌كند. محمدي مي‌‌گويد: «هلال احمر كردستان باشگاه ورزشي و سالن و استخر خوبي در اختيار داشت كه چند سالي است از آن بهره‌برداري نمي‌‌شود. استان كردستان استان محرومي است كه حتي يك باشگاه ورزشي بيشتر هم مي‌‌تواند در جذب جوانان و مردم براي ورزش كمك زيادي كند. اما نبود امكانات ورزشي در استان ما را از تك و تا نمي‌‌اندازد. من نمونه فردي هستم كه در استاني محروم و بدون داشتن هيچ امكانات خاصي توانستم در رشته ورزشي مورد علاقه‌‌ام مقام‌‌هاي جهاني كسب كنم و به درجه‌‌هاي بالايي برسم. انسان مي‌‌تواند در روستايي دور افتاده هم بدون داشتن مربي جهاني و نامور در ورزش مدال‌‌آور شود. اما چه حيف كه فضا و امكاناتي وجود داشته باشد و فرصت استفاده از آن براي مردمي در استاني محروم فراهم نشود.»
بخشی از افتخارات آسیایی و جهانی شاگردان باقر محمدی در رشته كونگفو
قهرمان تيمي آسيا در سال 96و95
قهرمان جهان در سال 92 و 93
قهرمان جهان در مسابقات تايلند در سال 87
قهرمان جهان در مسابقات هند در سال 85