مرکز کنترل ناسا نخستین اطلاعاتی را که کاوشگر نیوهورایزنز (افق‌های نو) پس از عبور از نزدیکی یک جرم آسمانی به نام آلتیما ثولی گردآوری کرده، دریافت کرد. این دورترین عبورِ نزدیک (flyby) است که ناسا تاکنون انجام داده؛ به قدری دور که 6 ساعت طول کشید تا نخستین اطلاعات مربوط به عبور نزدیک، به زمین برسد. نخستین تصویر دریافتی وضوحی پایین در حد صد پیکسل دارد، اما در ساعت‌ها و روزهای آینده تصاویر با وضوح زیاد و اطلاعات بیشتر دریافت خواهد شد. نیوهورایزنز در آخرین روز ‌سال ٢٠١٨، از فاصله 3‌هزارو500 کیلومتری یک جرم آسمانی به نام آلتیما ثولی که حدود 30کیلومتر عرض دارد، گذشت. این عبور نزدیک در فاصله شش‌ونیم‌میلیارد کیلومتری کره‌زمین در جایی که کمربند کویپر خوانده می‌شود، صورت گرفت. در کمربند کویپر مجموعه‌ای از اجرام (غبار و گاز و آب) یخی وجود دارد که بقایای شکل‌گیری منظومه شمسی در ۴.۶‌میلیارد ‌سال پیش هستند. این اجرام در مداری که 2میلیارد کیلومتر دورتر از هشتمین سیاره منظومه شمسی (نپتون) و یک و نیم‌میلیارد کیلومتر دورتر از سیاره کوتوله (پلوتون) است، به دور خورشید می‌گردد.
نیوهورایزنز با سرعت بیش از 50‌هزار کیلومتر در ساعت از نزدیکی آلتیما عبور کرد، و هزاران عکس گرفت و صدها اندازه‌‌گیری علمی انجام داد. حداکثر وضوح تصاویر 30متر در پیکسل خواهد بود که برای بررسی سطح آلتیما کاملا کافی است. به گفته آلن استرن، دانشمند ارشد نیوهورایزنز، رسیدن تمام اطلاعات 20 ماه زمان می‌برد: «سرعت انتقال داده‌ها از کاوشگر پایین است. سرعت انتقال، حداکثر ‌هزار بیت در ثانیه است و 20 ماه طول خواهد کشید همه داده‌ها به زمین ارسال شود.» نیوهورایزنز سه‌سال پیش از کنار پلوتون، که زمانی نهمین سیاره منظومه بود، اما حالا سیاره کوتوله است، عبور کرد. در مورد آلتیما ثولی چیز زیادی نمی‌دانیم؛ جرمی که حدود چهار‌سال پیش توسط تلسکوپ فضایی‌ هابل کشف شد،. تصور می‌شود مثل دیگر اجرام کمربند کویپر متشکل از غبار و یخی باشد.
نظریه‌های علمی می‌گویند که چنین اجرامی معمولا کشیده یا قلوه‌ای هستند، مثل سیب‌‌زمینی یا بادام‌زمینی. سطح آن باید خیلی تیره باشد، چون در طول میلیاردها‌ سال در اثر تابش اشعه‌های پرانرژی کیهانی ازجمله اشعه ایکس «سوخته» است.
دانشمندان امیدوارند یافته‌های نیوهورایزنز شناخت بهتری از چگونگی شکل‌گیری اجرام دوردست کمربند کویپر در اختیار ما بگذارد.