در دهه 60 خورشیدی که دوران اوج پخش انیمیشن‌های ژاپنی از تلویزیون ایران بود، در یکی از برنامه‌های کودک شبکه ‏یک سیما انیمیشنی به نمایش درآمد که به زندگی گالیلئو گالیله دانشمند و ستاره‌شناس شهیر ایتالیایی می‌پرداخت. در این ‏انیمیشن تلاش‌های گالیله در عرصه علم نجوم از منظر چند موش خانگی که به نوعی همدم تنهایی‌های گالیله‌اند به نمایش ‏گذاشته شده بود. در یکی از مهمترین صحنه‌های این انیمیشن وقتی که گالیله مجبور می‌شود در پیشگاه دادگاه تفتیش عقاید ‏کلیسای قرون وسطی، برای فرار از سوزانده شدن در آتش ادعای خود درخصوص چرخش زمین به دور خورشید را پس ‏بگیرد، یکی از موش‌ها به گالیله نزدیک شده و می‌شنود که او زیر لب جوری که فقط خودش و خدای خودش بشنوند همچنان ‏بر چرخش زمین به دور خورشید تأکید دارد. در آن سال‌ها با همین انیمیشن ژاپنی بود که ما کودکان دهه 60 با گالیله و کشف ‏بزرگ او آشنا شدیم و دیدن صحنه مربوط به سوزانده شدن کتاب‌هایش متأثرمان کرد. این دانشمند بزرگ 377‌سال پیش در ‏چنین روزی (8 ژانویه 1642) در توسکانی درگذشت.‏