پارسا پیرمحمدی | پايگاه امداد و نجات ساحلي جزيره كيش نزديك پيست دوچرخه‌سواری و موتورسواري جزيره جا خوش كرده است. همه اهالي جزيره، از غواص ها گرفته تا ناخداي كشتي هاي تفريحي و نجاتگرها و هتلداران و...، حداقل يك باري براي آموزش امداد و كمك هاي اوليه راهشان به اين پايگاه باز شده است. حرفه اي ها، عضو داوطلب پايگاه امداد شده‌اند تا چشمشان به حوادث جزيره باشد. هر روز يك تيم 4 نفره از غواصان، نجات غريقان، امدادگران و قایقرانان حرفه اي خود را به پايگاه امداد مي رسانند و گوش به زنگ حوادث احتمالي هستند. اين پايگاه نيروهايي هم براي آموزش كمك ها و اقدامات اوليه براي اهالي جزيره دارد تا در مواقع اضطراري، قبل از رسيدن كمك، كيشوندان بتوانند از پس حوادث بر بيايند. تردد قايق هايي كه مهاجران غير‌قانوني را به جزيره مي آورند، جريان هاي آبي قوي و درياي غير‌قابل پيش‌بيني، كار را براي امدادگران پايگاه سخت مي كند. قدرداني اهالي جزيره كيش و مسافراني كه بعد از نجات از حادثه با جعبه شيريني به سمت پايگاه امداد روانه مي شوند تحمل اين سختي ها را براي امدادگران داوطلب كيش ممكن مي كنند.
نجات مهاجران غیرقانونی
مربيان غواصي و ناخداهاي كاركشته جزيره هم از ديگر اعضاي پايگاه امدادي هستند كه تخصصشان بارها جان اهالي جزيره و مسافران را نجات داده است. «مهيار خسروي» مربي غواصي جزيره است و از داوطلبان امدادگر پايگاه. او آموزش غواصي در سيلاب و آب هاي خروشان را فقط بخشي از آموزش هاي مورد نياز غواصان امدادگر در درياي جنوب مي داند كه قابل مقايسه با جريان هاي قوي دريايي نيست. خسروي مي‌گويد: «يكي از حوادث دريايي كه در اين پايگاه با آن روبه‌رو هستيم، ورود مهاجران غير‌قانوني است. اين مهاجران معمولاً در تاريكي هوا با قايق به نزديكي ساحل منتقل مي شوند و از فاصله 20 متري آنها را به آب مي اندازند تا خود را با شنا كردن به ساحل برسانند. معمولاً اين افراد شنا بلد نيستند و دچار حادثه مي شوند. درياباني و گشت دريايي تا جاي ممكن جلوي اين قايق ها را مي گيرد اما باز هم راهي براي ورود به جزيره پيدا مي كنند. نجات از دريا فقط بخش كوچكي از مراحل امداد و نجات دريايي است و مرحله پيش بيمارستاني يكي از مهمترين اقداماتي است كه امدادگران بايد به آن مسلط باشند. امدادگران پايگاه جزيره در زمينه اقدامات پيش بيمارستاني تيم بسيار قوي دارند همين تيم تا به حال جان بسياري از گردشگران، مهاجران غير‌قانوني، و ماهيگيراني كه دچار حوادث دريايي مي‌شوند را نجات داده‌اند.»
تفريح به قيمت جان
گرمازدگي و دريازدگي، معضلي است كه مسافران كيش را درگير خود مي كند و سفر آنها را با چالش روبه‌رو مي كند. مسافراني كه بلافاصله بعد از غواصي، براي بازگشت به شهر خود سوار هواپيما مي شوند به دليل اختلاف فشار هوا دچار مشكلات تنفسي مي شوند. عليرضا بيگي امدادگر پايگاه مي گويد: «ما معمولاً هر 2 روز يكبار در جزيره با حادثه اي روبه‌رو هستيم و اعزام به عمليات داريم. اگر گردشگران آشنايي اندكي با امداد و كمك هاي اوليه داشته باشند و يا تنها با خطراتي كه ممكن است تهديدشان كند آشنا باشند بسياري از حوادث رخ نمي دهد. ولي تفكر غالب مسافران اين است كه در مدت كوتاهي كه در جزيره هستند بتوانند تفريحات مورد علاقه خود را دنبال كنند. بي احتياطي و تصادف موتورهاي برقي و دوچرخه هم از ديگر حوادثي است كه در جزيره رخ مي دهد و نيروهاي امداد را درگير خود مي كند. چند روز پيش در پيست موتورسواري جزيره مادر و دختري به دليل سرعت بالا تصادف كردند و امدادگران ما اقدامات پيش بيمارستاني را انجام دادند. بعد از 4 روز خانواده‌شان براي تشكر پيش ما آمدند. ظاهراً پزشك بيمارستان به آنها گفته بود اگر به موقع امداد اوليه به دخترشان نمي رسيد ممكن بود جان خود را از دست بدهد.»
يك هفته‌اي از غرق شدن شناوري در نزديكي ساحل نمي گذرد و هنوز خاطره تلاش براي نجات 15 مصدوم اين حادثه در خاطر امدادگران پايگاه ساحلي كيش است. بيگي مي گويد: «وقتي فردي در دريا غرق مي شود دقايق اول خودش براي نجات جان خودش تلاش مي كند. خبر اين حادثه زماني به ما مي رسد كه اطرافيان حاضر در ساحل يا گشت هاي ساحلي از ماجرا باخبر شوند. زمان طلايي براي نجات غريق هم همان دقايق اوليه است كه فرد هنوز روي آب قرار دارد و مي توان مكان دقيق او را شناسايي كرد. ولي ما معمولاً وقتي مي رسيم كه فرد به زير آب رفته و پيدا كردنش كار دشواري است. به‌خصوص اگر حادثه در تاريكي شب
رخ داده باشد.»
آچارفرانسه كيش!
پايگاه ساحلي امداد و نجات كيش را به نام آچار فرانسه جزيره مي شناسند؛ از حوادث دريايي و ساحلي گرفته تا دريازدگي مسافران و اتفاق هاي ديگري كه در جزيره رخ مي‌دهد، امدادگران اين پايگاه اولين كساني هستند كه در صحنه ظاهر مي شوند. «عليرضا بیابان بيگي» امدادگر داوطلب پايگاه ساحلي كيش است و از سال 88 كار خود را در امداد و نجات آغاز كرده است. او مي گويد: «كيش جزيره اي قانونمند است و به همين دليل تعداد حوادث جزيره كم است. بيشتر حوادثي كه ما در آن حضور داريم معمولاً به دليل ناديده گرفتن قوانين توسط گردشگران رخ مي دهد. اغلب بوميان اينجا به دليل مشاغل خاصي كه دارند و حضور هميشگي گردشگران، ملزم به آموزش امداد و كمك هاي اوليه هستند. اين موضوع خيلي به نجات جان مسافران كمك كرده است. چند وقت پيش بود كه حادثه اي در جزيره گزارش شد و تا قبل از رسيدن ما، يكي از كساني كه در جلسات آموزشي من شركت كرده بود به كمك فرد مصدوم رسيد و اقدامات حياتي اوليه را انجام داده بود. اوج كار ما در پايگاه امداد، زمان اوج حضور مسافران در جزيره به‌خصوص در جشنواره هاي تابستاني است. و ديگري زماني است كه شرايط جوي دريا خوب نيست و قايق هاي تفريحي يا ماهيگيران بدون توجه به اين موضوع به آب مي زنند.» رسيدگي به مصدومان سكوهاي نفتي يكي از وظايفي است كه براي امدادگران اين پايگاه تعريف شده و كار وقتي به مشكل مي خورد كه پزشكي روي سكوها نيست. طولاني شدن زمان رخ دادن حادثه تا رسيدن مصدوم به پايگاه هميشه دردسرهاي زيادي رقم مي زند: «مصدومان سكوهاي نفتي اطراف هم به جزيره منتقل مي شوند. اين سكوها معمولاً يا نيروي پزشكي ندارند و يا پزشك سكو با اصول اوليه امداد آشنا نيست. مدتي قبل مصدومي از يكي از سكوهاي نفتي به جزيره آورده بودند كه انگشتش قطع شده بود. تا اين مصدوم به پايگاه برسد 3 ساعتي از حادثه مي گذشت. در اين مدت عضو قطع شده در شرايط مطلوبي نگهداري نشده بود و متأسفانه بافت آن از بين رفته بود. در حالي كه اگر پزشكي در اين سكو حضور داشت كه نحوه رسيدگي به چنين مصدومي را مي دانست، مي‌توانست با انجام اقدامات ساده اي بافت عضو را سالم نگه دارد تا دوباره پيوند داده شود.»