هادی حیدری روزنامه‌نگار

هر فرد یا جریانی که رسانه در دست دارد، بیش از هر چیز عهده‌دار مسئولیتی سنگین در برابر افکار عمومی است و این مهم پیش از آن‌که مسئولیتی حرفه‌ای باشد، وظیفه‌ای اخلاقی است.
هر قدر مخاطبان رسانه بیشتر باشند، مسئولیت گردانندگان آن سنگین‌تر‌ و خطیرتر است.
درست است که صداوسیمای ایران به مرور زمانمخاطب زیادی را از دست داده و در رقابت با شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های فارسی زبان رقیب  کاری دشوار پیش‌ رو دارد اما همچنان مخاطبان زیادی در سراسر کشور به آن مراجعه و مشاهده کرده و تأثیر می‌گیرند.
سری جدید مستند «خارج از دید» که این روزها از شبکه سه تلویزیون در حال پخش است، بیش از آن‌که روشنگر و در راستای بیان حقایق باشد، به پیکره‌ای چهل‌تکه می‌ماند که با پیوند آسمان و ریسمان تلاش می‌کند تصویری اغراق‌شده و غیرواقعی از منتقدان اوضاع کشور ارایه دهد.
سازندگان این مجموعه، با اطمینان از پشتوانه‌ای محکم، در بسیاری موارد پا را از دایره صداقت و اخلاق بیرون گذاشته و در مواردی به قلب واقعیت بیان کذب پرداخته‌اند.
در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب به جای آن‌که رسانه ملی همه گروه‌های دلسوز کشور و تمام افرادی که دل در گرو پیشرفت و آرامش این ملک دارند را با نگاهی متکثر، زیر یک چتر جمع کرده و بیش از پیش زمینه وفاق و همدلی را فراهم آورد، همچنان مانند گذشته بر طبل تفرقه می‌کوبد و با توسل به اتهاماتی غیر واقعی چهره شمار زیادی از منتقدان مشفق را مخدوش می‌کند.
این در حالی است که شمار زیادی از قربانیان این بداخلاقی، هرگز رسانه‌ای در قامت صداوسیمای ایران در دست ندارند تا بتوانند به اتهامات وارده توسط سازندگان مستند «خارج از دید» پاسخ دهند.
این‌که تا چه میزان افکار عمومی به چنین برنامه‌هایی اعتماد کرده و آن را صادقانه می‌پندارد، بحثی جداگانه می‌طلبد؛ اما آن‌چه که غم‌انگیز و نگران‌کننده می‌نمایاند، استناد به همین موارد خلاف واقع جهت تنظیم پرونده‌های سنگین برای شماری از روزنامه‌نگاران و هنرمندان داخل ایران است.
نگارنده به دلیل آن‌که خود از قربانیان همین شیوه ناپسند است، این‌بار نیز چشم‌اندازی نگران‌کننده را پیش ‌رو می‌بیند. مستند «خارج از دید» به نوعی یادآور برنامه «هویت» در دهه هفتاد است که با همین شیوه، وجهه و حیثیت بسیاری از منتقدانی که حاضر بودند در چارچوب قانون اساسی فعالیت انتقادی داشته باشند را لکه‌دار کرد و موجب پرونده‌سازی‌هایی در آن سال‌ها شد.
به عنوان فردی که تا حد امکان تلاش کرده‌ام با قلم ناتوانم در جهت منافع کشور فعالیت کنم، آرزو می‌کنم که اگر رسانه‌ای در دست داریم با نگاهی ملی در جهت همگرایی گروه‌های مختلف و متکثر برای ساختن کشوری قدرتمند و یکپارچه تلاش کنیم.