شاخه کار و دانش علاوه بر مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش، دارای آیین‌نامه همکاری دستگاه‌های اجرایی با موسسات تولیدی و خدماتی است که‌ سال 1371 در هیأت وزیران تصویب شد. شاخه‌های فنی و حرفه‌ای و کار و دانش به لحاظ ساختاری و محتوایی با هم متفاوتند و هرگونه تغییر و اصلاح در این نظام آموزشی جزو سیاست‌های کلان است که باید متناسب با پیشرفت تکنولوژی و نیازهای جامعه اعمال شود. اگر چه آموزش فنی و حرفه‌ای در ایران سابقه‌ای نزدیک به صد‌سال دارد، اما در دهه هفتاد این آموزش‌ها با رویکرد‌های جدیدی اجرایی شد. هدف از آن، ارتقای دانش افراد و ایجاد مهارت‌های لازم و به فعالیت درآوردن استعدادهای نهفته آنان عنوان شد تا آنها را برای احراز شغل، حرفه و کسب و کار مشخص آماده کند. این شاخه دارای سه زمینه صنعت، کشاورزی و خدمات است و هر زمینه دارای یک یا چند گروه و هر گروه دارای یک یا چند شاخه اصلی و هر رشته دارای یک یا چند رشته مهارتی است. روزنامه کیهان در گزارشی در 23 اردیبهشت‌ سال 75  به بررسی روند فعالیت‌های این مدارس پرداخت. آن‌چه در ادامه می‌آید بخش کوتاهی از این گزارش است:   شناسایی مشاغل و کسب اطلاعات لازم به فرد این امکان و توانایی را می‌دهد تا با تسلط کامل برای آینده شغلی خود تصمیم بگیرد. دانش‌آموزانی که وارد شاخه تحصیلی کار و دانش می‌شوند باید دارای استعدادهای خاص باشند. دانش‌آموزان در این شاخه درس عمومی و اقتصادی می‌خوانند و در ‌سال دوم انتخاب رشته می‌کنند.