نقل است که پس از ترور ناصرالدین‌شاه به دست میرزا رضا کرمانی، روزی مظفرالدین شاه قاجار جهت ملاقات با ضارب سلطان صاحبقران به زندان رفته و با درشتی از میرزا رضا می‌پرسد: «مردک، چرا قبله عالم را کشتی؟» میرزا رضا هم در جواب می‌گوید: «این کار من برای هر که بد شد، برای تو خوب شد؛ زیرا در غیراین‌صورت باید آرزوی پادشاهی را به گور می‌بردی!» این مثال را یحتمل بتوان برای جان اف. کندی و معاونش لیندون جانسون نیز به کار برد، چه آن‌که اگر در 22نوامبر 1963 میلادی، لی ‌هاروی اسوالد مغز رئیس‌جمهوری آمریکا را در شهر دالاس متلاشی نکرده بود، جانسون به‌عنوان معاون اول نمی‌توانست ساعتی پس از این ترور، سوگند ریاست‌جمهوری یاد کند. لیندون جانسون پس از به پایان بردن دو‌سال باقی‌مانده از مدت ریاست‌جمهوری کندی، چهار سال دیگر را هم با رأی آمریکایی‌ها در کاخ سفید جا خوش کرد که البته حمایت خانواده کندی از او به نوعی تضمین‌کننده این موفقیت بود. لیندون بی. جانسون 46‌سال پیش در چنین روزی (22 ژانویه 1973) در تگزاس درگذشت.