اگر بخواهیم یک نویسنده‌ را که به اندازه صادق هدایت در رشد و اعتلای هنر داستان‌نویسی نوین ایرانی موثر بود، نام ببریم بدون هیچ شکی باید به بزرگ علوی اشاره کنیم. بزرگ علوی بخش بزرگی از عمر خود را در کشور آلمان زیست اما این موجب نشد از تاثیرش در پهنه ادبیات ایران کاسته شود. او در مدت دوری از ایران به ترجمه، نقد و فرهنگ‌نامه‌نویسی مشغول بود و در همین دوران چند اثر ادبی آلمانی را به فارسی برگرداند. «چشم‌هایش»، «سالاری‌ها»، «میرزا»، «موریانه»، «گیله‌مرد» و «روایت» ازجمله مهمترین آثار بزرگ علوی در حوزه داستان و رمان هستند. سیدمجتبی آقابزرگ علوی، معروف به بزرگ علوی، نویسنده، روزنامه‌نگار و از استادان برجسته زبان فارسی 115‌ سال پیش در چنین روزی، برابر با 13 بهمن ١٢٨٢ خورشیدی، در محله چاله‌میدان تهران به دنیا آمد.