با تأیید حکم حبس ابد شیخ علی سلمان رهبر مخالفان شیعه بحرین از سوی دیوان عالی این کشور مشخص شد که حکومت آل‌خلیفه هیچ تمایلی به حل‌وفصل مشکلات خود با شیعیان این کشور ندارد. این درحالی است که شیخ عیسی قاسم رهبر شیعیان بحرین نیز که این روزها برای معالجه در لندن به سر می‌برد 2سال پیش از سوی وزارت کشور بحرین به دلیل آن‌چه خروج از وظایف شهروندی و همزیستی مسالمت‌آمیز، تعمیق مفاهیم طائفه‌گری، مخالفت با قانون اساسی و نهادهای دولتی و ایجاد تفرقه در جامعه خوانده شده بود، سلب تابعیت شده و مشخص نیست بعد از اتمام مراحل درمان اجازه ورود به کشور خود را داشته باشد. وقتی حکومت بحرین شیخ علی سلمان و شیخ عیسی قاسم که حتی متحدان و دوستان سنتی رژیم آل خلیفه نیز آنان را مخالفانی میانه‌رو می‌شناسند تحمل نمی‌کند، انتظار سر برآوردن گروه‌های مبارز در این کشور اتفاقی است که آگاهان سیاسی دیگر برای رد آن دلیل و برهانی ندارند و هر لحظه احتمال وقوعش را می‌دهند!
خلط نگرانی و دخالت
حکومت بحرین طی سال‌های اخیر همواره عادت داشته است که مشکلات خود با اکثریت شیعه این کشور را به گردن ایران بیندازد. بر طبق اسناد و مدارک تاریخی جزیره بحرین از زمان هخامنشیان جزوی از خاک ایران بوده و تنها به دلیل سیاست‌های استعماری انگلستان در خلیج فارس و البته بی‌کفایتی دولت وقت ایران، در دهه 70 میلادی به‌عنوان یک کشور اعلام استقلال کرد.
از ریاض تا تل آویو
این حقیقتی است که اکثریت جمعیت بحرین را شیعیان تشکیل داده‌اند، اما کوچکترین نقشی در ساختار حکومتی این کشور ندارند. آل‌خلیفه تاکنون نشان داده است که برای حفظ قدرت مطلقه از هیچ کاری رویگردان نیست چه آن‌که در جریان اعتراضات موسوم به بهار عربی که دامنه آن به بحرین نیز کشید دست نظامیان عربستان را برای قلع و قمع معترضان باز گذاشت. اخیرا و در پی سخنرانی سیدحسن نصرالله نیز تنها مقام عربی که موضعی منفی و توهین‌آمیز در برابر رهبر حزب‌الله لبنان اتخاذ کرد، وزیرامورخارجه بحرین بود که به‌طور آشکار برای اسراییل حق دفاع در برابر حملات حزب‌الله قائل شد. چنین افسارگسیختگی در حمایت از رژیمی که حتی سازش‌کارترین سران عرب نیز با احتیاط وارد حیطه‌اش می‌شوند تنها نشان از یک موضوع دارد؛ سر رشته امور از دست حکومت آل خلیفه خارج شده و این رژیم برای بقا حاضر است به هر چیزی چنگ بیندازد، حال چه دامن ریاض باشد چه تل‌آویو!