فکر می‌کنید چه چیزی در میانه‌های یک فیلم گنگ می‌تواند مخاطبان را تکانی دهد؟ دیدن وودی آلن، بشقاب پرنده، اسکارلت جوهانسن یا مثلا بادکنک‌های رنگارنگ؟ هیچ کدام. در نخستین روز جشنواره آن چیزی که در جریان فیلم «سال دوم دانشکده من» همه را متحیر کرد حضور یک جراح، خواننده، بازیگر و البته آقای فامیل بود؛ کسی که هفته‌های قبل بابت کنسرت اخیرش حملات سنگینی را هم از طرف رسانه‌ها تحمل کرده است. دکتر مسعود صابری بعد از کنسرت جنجالی‌اش این بار در فیلم رسول صدرعاملی، پسر خاله مادری‌اش نقش خود را در صحنه کوتاهی به‌عنوان یک پزشک بازی کرده است.