شهروند| چندوقتی می‌شود که در فضای مجازی آدم‌ها در چالش 10سال شرکت می‌کنند و عکس‌های 10سال پیش خود را کنار عکس فعلی‌شان به اشتراک می‌گذارند. حالا که فدراسیون بین‌المللی جمعیتهای صلیب‌سرخ و هلال‌احمر 100ساله شده، چالشی با عنوان 100سال راه افتاده که 100سال خدمت‌رسانی فدراسیون را نشان می‌دهد. فدراسیون جمعیتهای هلال‌احمر و صلیب‌سرخ در‌سال 1919 با هدف انجام عملیات امدادرسانی به منظور کمک به قربانیان بلایای طبیعی و تقویت ظرفیت اعضای انجمن‌های ملی برای توسعه و ترکیب آنها تشکیل شد.
این فدراسیون‌سال 1919 پس از پایان جنگ جهانی اول در شهر پاریس تحت عنوان لیگ جمعیتهای صلیب سرخ تأسیس شد. این جمعیت در اکتبر‌سال 1983 به لیگ جمعیتهای صلیب‌سرخ و هلال احمر و سپس در نوامبر 1991 به فدراسیون بین‌المللی جمعیتهای صلیب‌سرخ و هلال‌احمر تغییر نام داد.
جمعیتهای موسس شامل 5 کشور انگلستان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن و ایالات متحده آمریکا بودند. فدراسیون بین‌المللی صلیب‌سرخ و هلال‌احمر بزرگترین سازمان بشر دوستانه جهان به‌شمار می‌رود و شعبه مرکزی آن در «ژنو» قرار دارد. این فدراسیون هر ساله به ۱۶۰میلیون نفر از طریق ۱۹۰ انجمن ملی خود کمک‌های بشردوستانه را توزیع می‌کند. این سازمان پیش و بعد از فجایع و وضعیت‌های اورژانس بهداشتی برای برطرف کردن نیازها و بهبود زندگی افراد صدمه‌دیده عمل می‌کند. این کار بدون هیچ‌گونه تبعیضی در زمینه ملیت، نژاد، جنسیت، اعتقادات مذهبی، کلاس و عقاید سیاسی انجام می‌شود.
بر اساس استراتژی ۲۰۲۰ صلیب‌سرخ و هلال احمر- برنامه جمعی این سازمان (IFRC) که شامل بخشی از نهضت بین‌المللی صلیب‌سرخ همراه با کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ و ۱۹۰ فهرست صلیب‌سرخ و جوامع هلال‌احمراست برای مقابله با چالش‌های عمده انسان‌دوستانه و توسعه دهه کنونی، به منظور نجات جان‌ها و تغییر اذهان متعهد است.
این فدراسیون تلاش می‌کند تا استانداردهای انسانی را با شرکای خود در واکنش نسبت به فجایع بهبود و توسعه بخشد. این استانداردها تصمیم‌گیرندگان را بر آن می‌دارد تا در راستای منافع مردم آسیب‌دیده عمل کنند. این فدراسیون تلاش می‌کند تا جوامع سالم را فعال کند، آسیب‌پذیری را کاهش دهد، انعطاف را تقویت کند و فرهنگ صلح را در سراسر جهان گسترش دهد.
اهداف فدراسیون بین‌المللی صلیب‌سرخ عبارتند از: ایجادکمپ‌های اضطراری برای تهیه آب آشامیدنی و سرویس‌های بهداشتی، برپایی پناهگاه‌های اضطراری جهت تغذیه و امدادرسانی، یافتن اعضای خانواده‌های مصیبت‌زده، آموزش وسیع کمک‌های اولیه ومراقبت‌های پزشکی در مواقع اضطراری، پیشگیری و ریشه‌کنی بیماری‌ها، پیشگیری از گسترش ایدز، تأمین نیازهای خونی با جمع‌آوری و نگهداری خون در مواقع ضروری، ساماندهی و فعالیت‌های داوطلبی و....
زمانی که‌هانری دونان، مؤسس نهضت بین‌المللی صلیب‌سرخ و هلال‌احمر کتاب خاطره سالفرینو را در‌سال 1862 منتشر کرد، از اهداف عمده آن تشکیل و ایجاد کمیته‌های امداد ملی بود، بعدها کنفرانسی در‌سال 1864 منعقد شد، قوانینی را به خاطر تنظیم این گونه کمیته‌ها به تصویب رساند و از آن به بعد این کمیته‌ها به نام جمعیتهای ملی در هر کشور نام گرفت. در آغاز امر هدف اصلی این جمعیت‌ها رسیدگی به مداوای زخمیان جنگ بود، متعاقبا این هدف وسعت پیدا کرد و مراقبت احوال اسیران و قربانیان جنگ را نیز شامل شد و با گذشت زمان این مساعدت‌ها از حالت انحصار در شرایط جنگ بیرون آمده و دستگیری از نیازمندان را در هرگونه شرایط جنگی و غیرجنگی شامل شد.
ماده سوم اساسنامه نهضت بین‌المللی صلیب‌سرخ وهلال احمر که در‌سال 1986 به تصویب رسید در مورد عضویت جمعیتهای ملی در نهضت بین‌المللی صلیب‌سرخ وهلال احمر چنین می‌گوید:
الف: تشکیل جمعیتهای ملی، اساس نهضت، رمز قوت و متانت حیاتی آن به شمار رفته که وظیفه انسانی خود را طبق مقررات ملی در جهت تحقق رسالت نهضت و با پیروی از اصول و اساسنامه‌ها آن پیش می‌برد.
ب: جمعیتهای ملی در هر کشور از یک سازمان دارای استقلال و آزادی در پیشبرد فعالیت‌های خیرخواهانه نمایندگی می‌کنند و مقامات دولتی را در عرصه کمک به سلامتی انسان‌ها و تسکین آلام بشری یاری می‌رسانند.
ج: در سطح بین‌المللی، این جمعیت‌ها با همکاری کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ و فدراسیون بین‌المللی جمعیتهای ملی به قدر توان خود برای قربانیان حوادث طبیعی و غیرطبیعی مطابق قراردادهای ژنو مساعدت مادی و معنوی را در نظر می‌گیرند.
د: لازم است جمعیتهای ملی با فدراسیون بین‌المللی مطابق اصول اساسی آن همکاری کنند.
بعد از پایان جنگ جهانی اول در‌سال 1919 رئیس جمعیت صلیب‌سرخ کشور آمریکا پیشنهاد داد که حالا وقت آن فرارسیده تا تمام جمعیتهای ملی در چارچوب یک سازمان بین‌المللی متحد شوند. بر اساس این نظر، رؤسای جمعیتهای ملی چند کشور در شهر پاریس تشکیل جلسه داده و اساس فدراسیون جمعیتهای ملی را بنیان گذاشتند.