شهاب نبوی طنزنویس

از آنجایی که مازیار ناظمی گفته مورینیو و زیدان و یکسری دیگر از بر و بچه‌ها در صف مذاکره با فدراسیون هستند، به بررسی این صفوف غیر منظم می‌پردازیم.
زیدان: زیزو تقریبا از خودمان است و خیلی‌ از مشکلات فرهنگی که با مربی تازه‌وارد خواهیم داشت و مدت‌ها طول می‌کشد به طرف حالی کنیم اینجا کجاست را با زیدان نخواهیم داشت. از لحاظ اخلاقی هم زیزو انسان آرام و صبوری است. او خیلی کم قاطی می‌کند، اما اگر زیادی تحت فشارش بگذاریم، مثل کی‌روش به چندتا مصاحبه و داد و بیداد بسنده نمی‌کند و یکهو با کله می‌گذارد وسط دماغ‌مان. خلاصه اگر تن‌تان می‌خارد بگید بیاید.
مورینیو: مورینیو از آن دست آدم‌هایی است که قشنگ می‌توانیم به تعداد روزهای حضورش در ایران با او کشتی بگیریم. فقط کافی است از همان راه دور نارگیل را به خوزه نشان بدهید، خودش می‌رود بالای درخت و با زور و التماس هم دیگر پایین نمی‌آید. خوراک روزنامه‌ها و پیج‌های زرد است و می‌تواند منبع تغذیه خوبی برای همه‌مان ازجمله کامنت‌گذاران مجازی باشد.
اروه رنار: رنار با مراکش جلوی ما بازی کرده و نود دقیقه ما را در قوطی کرده و در نهایت خودشان به خودشان یک گل زده‌اند و حذف شده‌اند. به نظرم او را نیاوریم بهتر است؛ یک وقت می‌بینید کینه کرده باشد و بیاید بدبخت‌ترمان کند.
یورگن کلینزمن: کلینزمن از همان زمان هم که جوان بود و هنوز فوتبال بازی می‌کرد، جزو گزینه‌های سرمربیگری ایران بود. حتی وقتی در جام ۹۸ به ما گل زد هم می‌خواستیم سوار هواپیمایش کنیم و بیاوریمش تهران که مقاومت کرد و نیامد. اما حالا که دورهایش را زده و همه جای دنیا ازجمله آمریکا را گشته و جهاندیده شده، وقتش است بیاید و تجربیاتش را در اختیار ما که سال‌هاست منتظرش هستیم، بگذارد.
 لورن بلان: او حداقل می‌تواند به خاطر اسمش محبوب یکی از قومیت‌های کشور باشد. لورن در تیم محبوب فرانسه ۹۸ حضور داشت و من خودم به‌شخصه چندبار دیدم که کله فابین بارتز را ماچ کرده. همین کارش امتیاز بزرگی برای اوست، چون هر ایرانی حداقل یک‌بار در عمرش هوس کرده کله بارتز را ببوسد.
 یواخیم لو: لو مربی خیلی خوبی است. یک مربی خیلی‌خیلی خوب. تنها عیبی که دارد این است که اختیار دستش را ندارد و هر کاری از دستش برمی‌آید. بهترین کار این است که پس از جذب او، یک نفر را مامور مستقیم مهار دست‌هایش بکنیم.
 گزینه نهایی و مربی آینده تیم ملی:
محمد مایلی‌کهن: مایلی‌کهن یک عدد مربی برای همه اعصار است. او همیشه به‌عنوان یک آلترناتیو قوی مطرح است. حتی الان در ونزوئلا هم جزو کاندیداهاست. فقط بازیکنان باید حواس‌شان به اون چیزهایی که روی دست و بال‌شان کشیده‌اند، باشد که مایلی فوتبال ما خیلی روی این قضیه حساس است.