نیره خادمی| بعد از نمایش فیلم روزهای نارنجی تا حد زیادی بین علمای سینما اختلاف افتاد؛ اختلافاتی که در جلسه پرسش و پاسخ ‏فیلم هم ادامه پیدا کرد.
برخی می‌گفتند فیلم ضد زن است و برخی دیگر اصرار داشتند که نه‌تنها ضد زن نیست بلکه ضد مردان ‏است. اگرچه آرش لاهوتی، کارگردان فیلم روزهای نارنجی هیچ‌کدام از این نظرات را قبول نداشت: «ما در خیلی از جشنواره‌های بین‌المللی این فیلم را نمایش دادیم، اما عجیب است که در آن‌جا کسی چنین برداشتی نداشت.»
روزهای نارنجی فیلم بدی نبود ‏البته اگر از ریتم کند و دیر باز شدن گره‌های آن فاکتور بگیریم. قصه زنی که سعی می‌کند در کنار کار خود، از زنان مهاجر هم ‏حمایت کند. ظاهرا همسر این زن، نقش زیادی در حل مشکلات زندگیشان ندارد، اما درست زمانی که امیدها ناامید شده و گره در ‏کارشان می‌افتد، به دست او گره‌ها باز می‌شود. قسمت نخست فیلم برای برخی باعث این سوء تفاهم شده بود که فیلم  سعی دارد ‏مردها را موجوداتی بی‌دست و پا نمایش دهد. قسمت دوم قصه؛ یعنی از همان جایی که مرد وارد عمل می‌شود هم این تصور را ‏برای برخی دیگر ایجاد کرده بود که فیلم کاملا ضد زن و درواقع نمایش ضعف زن، در به سرانجام رساندن کارهای بزرگ
است.
‏اما آرش لاهوتی به‌عنوان کارگردان اثر در پاسخ به آنها گفت که موضوع فیلم انسانی است و اصلا جنسیت در نقش‌ها مطرح ‏نیست:  «کمک کردن و وارد عمل شدن مرد در پایان فیلم مفهوم‌ خانواده را بیان می‌کند و به‌ معنای برتری مرد نسبت به زن ‏نیست.» فیلم قصر شیرین هم که در روزهای گذشته اکران شد، چنین سوء تفاهم عجیبی را برای عده‌ای به وجود آورده بود، اما ‏رضا میرکریمی این موضوع را رد کرد و گفت:  «شاید چون من زنم را دوست دارم اینگونه فیلم می‌سازم. این را هم بدانید که ‏مردهای فیلم‌هایم را بسیار دوست دارم.»
حامد بهداد، بازیگر نقش جلال در فیلم قصر شیرین هم در پاسخ به آن این سوال را ‏مطرح کرد:  «آیا این یک سعادت نیست که یک نفر این شانس را داشته باشد که در مواجهه با زندگی و عناصر باقی مانده ‏زندگی‌اش تطهیر شود و آیا این اتفاق ارزشمندی نیست؟» به‌هرحال تا پایان جشنواره هنوز راه زیادی مانده است بیشتر از بیست ‏فیلم هنوز نمایش داده نشده است، بنابراین احتمالا همچنان با چنین برداشت‌هایی مواجه خواهیم بود.