شب گذشته برنامه نود عادل فردوسی‌پور بعد از چند هفته روی آنتن رفت. توجیه این چند هفته غیبت، تعطیلی لیگ برتر و حضور ایران در جام ملت‌های آسیا بود. توجیهی که مطمئنا برای زودباورترین بینندگان نود هم قابل قبول نخواهد بود. برنامه نود با محتوای خبری گزارشی‌اش در سال‌های گذشته نشان داده در چنین مقاطعی هم همچنان پربیننده است و می‌تواند به حاشیه مسابقات و تحلیل عملکرد تیم‌ها و تیم‌ملی ایران بپردازد و از دیگر برنامه‌های فوتبالی متفاوت باشد. اما کرکره نود به دلایلی که دانم و دانی و با آلارم‌هایی که از قبل به صدا درآمده بود، پایین کشده شد و پخش آن به بعد از جام ملت‌ها موکول شد. اولین برنامه هم مصادف شد با برنامه‌های ویژه جشنواره فجر و بدیهی بود که فرصت زیادی برای عادل در نظر گرفته نشود.
اما از فشارها کم نشده است و قرار نیست دست از سر برنامه نود و مجری ناسازگارش بردارند. شنیده شده که از این هفته و با شروع لیگ برتر قرار است پخش همه مسابقات فوتبال با مصاحبه‌های بعد از بازی همراه باشد و آنچه را که می‌توان درباره هر دیدار پوشش داد در برنامه فوتبال برتر روی آنتن ببرند. چند ساعت بعد هم برنامه «شب‌های فوتبالی» با کارشناسان و داوران به بررسی مسابقات می‌پردازند تا اگر خدا بخواهد گوشت زیادی برای نود باقی نماند. اتفاقاتی که در شرایط عادی ممکن است عادی به نظر برسد و تلاش دیگر برنامه‌ها برای پربار شدن و رقابت با مهم‌ترین برنامه فوتبالی تلویزیون نشان از حرفه‌ای‌گری باشد. اما بعید است کسی باور کند همه این پروژه‌ها با نیت خیر و بدون هدف زدن برنامه نود و از کار انداختن‌اش دنبال می‌شود. حالا عادل می‌ماند و برنامه‌اش که چطور می‌تواند گلیم خود را از آب بکشد و در مقابل این هجمه بایستد. شاید جالب باشد که بدانید دیشب هم بخشی از آیتم‌هایی که او برای تحلیل تیم‌ملی و ماجرای کی‌روش در نظر گرفته بود شامل یک مناظره با حضور سه ورزشی‌نویس شناخته شده، از برنامه حذف شد و مجوز نگرفت. خیلی ساده و عریان. یعنی که نمی‌گذاریم کارت را بکنی. اگرچه انتظار این است که او بتواند با خلاقیت و هوشمندی بیشتر از این موانع بگذرد و این مرحله را هم پشت سر بگذارد. همان‌طور که فشارهای سنگین سابقه‌دار را پشت سر گذاشته.
اما این نبرد نابرابر برای سیما چه حاصلی دارد؟ احتمالا هیچ. مدیرانی که مخالف عادلند اگر او را از کار بیندازند و فیتیله برنامه‌اش را پایین بکشند هم جز احتمالا از پشت پرده، جایزه‌ای نخواهند گرفت. زمین زدن بهترین برنامه ثابت تلویزیون هم کارنامه‌شان را خراب می‌کند و هم افکار عمومی را علیه‌شان خواهد کرد. اما اگر در این کشاکش بازنده شوند هم جز از بین بردن فرصت‌ها و دشمن‌تراشی غنیمتی نخواهند داشت. این بی‌اعتباری که مدیری با کارمند خود درافتاد و سعی در شکستن شاخ او داشت. پس چرا این معادله باخت باخت را باید ادامه دهند؟ شاید به خاطر این‌که موفقیت‌شان جز در شکست معنا پیدا نخواهد کرد. و تنها می‌ماند حسرتی که باید برای همه اینها خورد. زمانی که از دست می‌رود و نیروهایی که به جای ساختن باید صرف تخریب و مقاومت شوند.