| ادیب کفاش|

یک: پدرش، نامش را «محمود» گذاشت و پشت جلد قرآن نوشت: «سیدمحمود روز شنبه، چهارم ربیع‌الاول 1329 قمری به دنیا آمد. از آن روز تا 19 شهریور 1358، 68‌سال گذشت. روزی که آیت‌الله پس از سال‌ها فعالیت علمی و مجاهدت سیاسی از دنیا رفت، یک روز تعطیل و سه روز عزای عمومی اعلام شد. انبوه جمعیتْ پیکرش را برای خاک‌سپاری به بهشت زهرا بردند و صبح سه‌شنبه در میان شیون مردم، به خاک سپرده شد. امام خمینی(ره) در پیامش او را ابوذر زمان خطاب کرد: «آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند. او شخصیتی بود که از حبسی به حبسی و از رنجی به رنج دیگر در رفت‌وآمد بود و هیچگاه در بهار بزرگ خود سستی و سردی نداشت. من انتظار نداشتم که بمانم و دوستان عزیز و پرارج خودم را یکی پس از دیگری از دست بدهم. او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود و زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر برنده بود و کوبنده. مرگ او زودرس بود و عمر او پربرکت».
دو: چند روزی از درگذشت آیت‌الله طالقانی نگذشته بود که روی دیوارهای شهر نوشتند: «بهشتی‌ بهشتی، طالقانی‌رو تو کُشتی». شعاری عجیب و بهت‌آور، آن‌هم در بحبوحه روزهایی که انقلاب نوپا، تازه درحال قدکشیدن بود. بعدها علیرضا بهشتی در مورد آن روزها می‌گوید: «مسعود رجوی و عده‌ای دیگر به دیدن آقای بهشتی می‌آیند. آقای بهشتی خطاب به آنان می‌گوید که من از ابتدا با شما بر سر دو مسأله موضع داشته‌ام، یکی این‌که باید درخصوص مبانی فکری‌تان با یکدیگر بحث کنیم. مشکل دوم؛ این است که شما صداقت ندارید. اگر قبول دارید که در مواضع‌تان صداقت نداشته‌اید، این را به مردم اعلام کنید و این قدم اول در اثبات صداقت‌تان است. طبعا آنها نپذیرفتند و ماجرای شعار «بهشتی بهشتی، طالقانی رو تو کُشتی» پس از این جلسه قوت گرفت و بر دیوارهای شهر نقش بست.» این شعار شاید نخستین تحریف از اندیشه آیت‌الله طالقانی بود که در  نیمه دوم ‌سال 58 بر دیوارها نوشته شد.
سه: 40‌سال از انقلاب گذشت؛ هرکسی که از خیابان ‌طالقانی تهران عبور می‌کرد، تصویر نقاشی‌شده مرحوم آیت‌الله طالقانی را روی یکی از ساختمان‌های بلند این خیابان می‌دید. 10‌سال پیش با وجود مخالفت خانواده مرحوم آیت‌الله طالقانی و اصرار مسئولان تصویری از آیت‌الله طالقانی در قلب پایتخت کشیده شد ولی در چهلمین ‌سال انقلاب شهرداری تهران، تابلوی نقاشی آیت‌الله سیدمحمود طالقانی که سال‌هاست روی یکی از ساختمان‌های تهران نصب شده، توسط شهرداری تهران حذف و به جای آن تبلیغات گذاشته‌ شد!
چهار: طالقانی نامی نیست که نیازمند حاشیه‌نگاری‌های مطبوعاتی باشد، یک روحانی که حقیقت را قربانی مصلحت نمی‌کرد و همین موضوع به مذاق بسیاری خوش نمی‌آمد. این جملات بخشی از توصیف محمود دولت‌آبادی از مرحوم طالقانی است: «آقای طالقانی واقعا شبیه هیچ‌کس نبود. طالقانی خیلی عزیز بود، سعه‌صدر داشت و بزرگوار بود. او در ردیف افرادی است که در تاریخ ما قربانی شفقت خود شدند.»