اگر با پديده‌هاي ناهنجار به صورت ريشه‌اي برخورد نشود و فقط با مظاهر آنها برخورد شود، دير يا زود آن پديده ناهنجار به گونه ديگر و از جايي ديگر خود را بروز مي‌دهد. در واقع بيرون‌كردن آنها از در كافي نيست، زيرا از پنجره بازمي‌گردند. بايد ريشه آن را خشكاند. نمونه آن اقدامات خودسرانه است كه روزي خود را در قتل‌هاي زنجيره‌اي نشان مي‌داد، روز ديگر در حمله به اتوبوس گردشگران، سپس در راهپيمايي‌هاي بدون مجوز، بعد در قالب لباس شخصي‌ها در حمله به کتابفروشی‌ها و بعد نمايندگان مجلس و دانشجويان، بدترين نمونه‌اش نيز قضاياي كهريزك و حمله به كوي دانشگاه بود كه مقام معظم رهبري را نيز بسيار متأثر كردند. ولي باعث تأسف است كه همواره با رويه بيروني و آشكار اين ناهنجاري‌ها برخورد شده و به هر دليلي تاکنون به ريشه آن نپرداخته‌ایم. به همين دليل هنگامي كه شاخ و برگ‌ها زده مي‌شود، پس از مدتي دوباره از جاي ديگري از اين ريشه و تنه، شاخه و برگ‌هاي جديدي مي‌رويد و فضا را تخريب مي‌كند. نمونه‌اش ارسال پيامك‌هاي تند و تهديدآميز به اعضاي يكي از عالي‌ترين نهادهاي تصميم‌گيري در اين كشور يعني مجمع تشخيص مصلحت نظام است. پيش از آن نيز، چنين اقدام مجرمانه‌اي در ابعاد گسترده عليه نمايندگان مجلس صورت گرفته بود، ولي چون با آن برخوردي نشد، اكنون نوبت به تهدید اعضاي مجمع تشخيص مصلحت نيز رسيده است.
مسأله اين است كه چرا عده‌اي به خود حق مي‌دهند كه به صورت سازمان‌يافته افرادي را استخدام کنند و به تهديد ديگران مشغول شوند. هنگامي كه عالي‌ترين نهاد تصميم‌گيري كه منصوب مقام معظم رهبري هستند را بتوان تهديد و حتي به آنان توهين کرد، ديگر جايي براي سايرين باقي
نمي‌ماند.
هنگامي كه عالي‌ترين مرجع تصميم‌گيري كشور تحت‌فشار تهديدات گروهي اندك و سازمان‌يافته قرار گيرد، چگونه مي‌توان اطمينان يافت كه اين مرجع تصميم‌گيري، می‌تواند به دقت مصلحت كشور را تشخيص دهد؟
مسأله هنگامي مهمتر مي‌شود كه هيچ اقدام عملي براي شناسايي و برخورد با آنان صورت نگرفته است. اين درحالي است كه شناسايي آنان براي دستگاه‌هاي امنيتي و پليسي به سادگي تمام است، پس چرا كسي درباره آن اقدام حقوقي نمي‌كند؟ اگر فرض كنيم كه به احتمال ضعيف اين لوايح در مجمع تصويب نشود، چه كسي باور خواهد كرد كه تحت‌فشار اين تهديدات نبوده است؟ چرا بايد مصلحت و سرنوشت و مردم و يك كشور را گروگان اقدامات مجرمانه عده‌اي اندك کرد؟ پيشنهاد مشخص اين است كه مسئولان اطلاعاتي و قضائي هرچه سريع‌تر با اين پديده برخورد كنند و عوامل پشت پرده آن را شناسايي و به مردم معرفي و سپس به اتهام آنان رسيدگي كنند. بدون برخورد ريشه‌اي اين شتري است كه دير يا زود در خانه خيلي‌ها خواهد خوابيد.