«به زمین و زمان بدهکاریم/ هم به این، هم به آن بدهکاریم| به رضا قهوه‌چی که ریزد چای/ دو عدد استکان بدهکاریم| به علی ساربان که معروف است/ شتر کاروان بدهکاریم| شاخی از شاخ‌های دیو سفید/ به یل سیستان بدهکاریم| مثل فرخ‌لقا که دارد خال/ به امیرارسلان بدهکاریم| نیست ما را ستاره‌ای، ‌ای دوست/ که به هفت آسمان بدهکاریم...» ابیاتی که خواندید سروده شاعر و طنزپرداز معاصر عمران صلاحی است  که 72‌سال پیش در چنین روزی، برابر یکم اسفند 1325 خورشیدی در تهران به دنیا آمد. صلاحی نوشتن را از نشریه طنز «توفیق» آغاز کرد. او شعر جدی هم می‌سرود و نخستین شعر‌هایش در مجله خوشه منتشر شد. آنهایی که در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با نشریه گل‌آقا قرابتی داشتند، یحتمل می‌دانند که صلاحی با اسامی مستعاری چون ابوقراضه، بلاتکلیف، کمال تعجب، زرشک، تمشک، ابوطیاره، پیت حلبی، آب حوضی، زنبور، بچه جوادیه، مراد محبی، جواد مخفی، راقم این سطور و... برای گل‌آقا می‌نوشت و طنازی می‌کرد. کتاب «طنزآوران امروز ایران» به‌ عنوان پژوهشی در حوزه طنز یکی از مهمترین یادگارهای عمران صلاحی در حوزه ادبیات طنز است. صلاحی 11 مهر 1385 در 60 سالگی درگذشت.