سخن گزافی نیست اگر بگوییم در حوزه سلامت و پزشکی تاریخ زندگی بشر را باید به قبل و بعد از کشف آنتی‌بیوتیک‌ها تقسیم کرد. با مطالعه متون تاریخی بارها با این جملات مواجه شده‌ایم که فلان سردار مشهور جنگی بر اثر جراحتی کوچک در میدان جنگ تب کرده و بعد از مدت کوتاهی جان خود را از دست می‌دهد. یا بارها خوانده‌ایم که پادشاهی یا نویسنده‌ای یا سیاستمداری بعد از انجام یک عمل جراحی موفق حالش دگرگون شده و بعد از دچارشدن به تب و لرزی شدید درگذشته‌ است. امروز اما می‌دانیم که آن سردار زخم‌خورده در میدان جنگ یا آن نویسنده شهیر درگذشته روی تخت بیمارستان بر اثر انتشار عفونت در خون‌شان درگذشته‌اند و اگر چیزی که امروزه از آن با عنوان آنتی‌بیوتیک یا «چرک خشک‌کن» یاد می‌کنیم، وجود می‌داشت، چه جان‌های بسیاری که یحتمل حفظ می‌شد. 64‌سال پیش درچنین روزی برابر 11 مارس 1955 میلادی، الکساندر فلمینگ، پزشک اسکاتلندی که با کشف پنی‌سیلین- به‌عنوان نخستین ‌آنتی‌بیوتیک تولیدشده توسط بشر- جان میلیون‌ها نفر را در سرتاسر جهان نجات داد، در لندن درگذشت.