نوروز یک آغاز است. تکرار یک تحول است و یادآور یک پویایی. نو شدنی است که‌ سال‌به‌سال بر تجربه، بردباری و اندوخته‌های آدمی می‌افزاید و همین امر است که سیر تکوینی و تکاملی ما را در اوج هر خستگی و ناامیدی و ناتوانی، شعله و نوری دوباره می‌بخشد و با انبوه مشکلات بر خستگی‌ها فائق می‌آییم و گام‌هایمان را استوارتر می‌گردانیم و بر تلاشمان می‌افزاییم.
سختی‌های ‌سال 97 را با تمام فرازونشیب‌هایش پشت‌سرگذاشتیم. وعده‌هایی که گاه محقق شد و گاه بی‌سرانجام ماند و حالا در آغاز‌ سال جدید باید امید به تدبیر، درایت و هوشیاری داشت. شاید باید در سیاست، اقتصاد و فرهنگ رویکردی واقعی‌تر، دلنشین‌تر و شفاف‌تر داشت. انبوه مجادلات کلامی و جبهه‌بندی‌های سیاسی در مقابل آن‌چه دولت برای گذار از تحریم نیازمند بود، گاه آنچنان سد راه می‌شد که دامنه امیدواری ما مردم راکد و زمینگیر می‌شد. شاید بازگشت همگی به حول محور منافع ملی بهترین توصیه ‌سال جدید باشد؛ توصیه به گفت‌وگویی ملی در جهت اعتلای کشور و فراهم‌آوری امنیت و رفاه برای مردمان.انبوه مفاسد اقتصادی و دادگاه‌های مرتبط با آن و شناخت لایه‌های پنهان و عناصر درگیر در آن و سیاهه‌های مربوط به زمین‌خواری و باغ‌خواری از یاد کسی نمی‌رود. ظهور سلاطین مختلف کالاهای اساسی مردم و زدوبندها و لابی‌ها و رانت‌هایی که حق بسیاری را پایمال کرد، جز با شفاف‌سازی و رویکردی عدالت‌طلبانه و نظارتی قدرتمندانه اصلاح نخواهد شد و در همین ابتدای‌ سال باید مبنای مناسبی برای این مبارزه تدارک دیده شود. انبوه بی‌سیاستی‌های فرهنگی چه در سیمای ملی و چه در نهادهای دیگر فرهنگی و وجود کلاهبرداری و تقلب و پول‌های کثیف و ساخت محتوای سخیف و فاصله گرفتن اصحاب فرهنگ از مردم و برخاستن طبقه نوکیسه سلبریتی‌نشین از میان بازمانده‌های فرهنگی از یک‌سو و سلطه‌پذیر کردن فرهنگ و استیلای ممیزی و ایجاد مرزهای جغرافیایی در محدودسازی تعاملات فرهنگی از سوی دیگر، عامل رکود و عقب‌نشینی فرهنگی در این مرزوبوم بود. ضرورت ایجاد محتوای فاخر و پرهیز از یکجانبه‌نگری و عودت دادن امور به خود مردم چاره کار است و امید است که متولیان به این سازوکار تن دهند.
سال نو شده است و ترویج فعل داوطلبانه و خیرخواهانه و راه‌اندازی کمپین‌های مردمی و فرهنگ‌سازی در اصلاح رفتار و کلام و تفکر مردم به جهت ایجاد راه‌برون رفت از بحران‌های مقطعی، فصلی و دایمی یکی از انبوه شگردهای تشکلات مردمی و صنفی است. حرکت از خود است برای خود و مردم خود و کشور خود. شاید تجربه نوروزی یک کار داوطلبانه، تغییری در هر رویکرد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به وجود بیاورد. قدر این فعالیت‌ها را بدانیم و بدانیم که در انبوه حوادث و ناکامی‌ها، هستند دل‌های بهاری مردمی که به عشق مردمشان می‌تپند و همانا آنان می‌توانند بهترین الگو و سامان‌بخش در این دیار باشند.
سال نو را با هیبت همراهی با مردم، با هم بیازماییم و امیدوار باشیم که عالی‌مقامان نیز از همراهی و مشارکت مردم در گذر از موانع بهره گیرند و مردم را نامحرم نپندارند و مشارکت مدنی آنان را پاس بدارند.