دکترعلی‌اصغر پیوندی رئیس جمعیت هلال‌احمر

چرخ روزگار به دست گرداننده هستی چرخید و چرخید، نفس‌های ‌سال 97 هم به شماره افتاد و پرونده‌اش بسته شد. یک‌سال شبیه همه سال‌هایی که سپری کرده‌ایم، گذشت و عدد عمر یکی بیشتر شد. به گمانم‌ سال 1397 هم سالی بود همچون سال‌های دیگر؛ با شادی و تلخی، با موفقیت و شکست، با زندگی و مرگ؛ حالا کمی کمتر یا کمی بیشتر.
تفاوت همه سال‌های عمر ما چه خواهد بود، اگر امید نباشد و امید نداشته باشیم. امید به هر چیز؛ امید به شادی بیشتر و غم کمتر، امید به موفقیت بیشتر و شکست کمتر، امید به صلح پایدار و دوری جنگ، امید به پیروزی زندگی در نبرد با مرگ، امید به شنیدن بوی بهبود ز اوضاع جهان.
آن‌چه یک‌سال از زندگی ما را از سال‌های دیگر، یک روز از زندگی ما را از روزهای دیگر و یک لحظه زندگی را از لحظه‌های دیگر متفاوت و بهتر می‌کند، همین امید است. همین امید بود که پس از زلزله بم، پس از زلزله ورزقان، پس از زلزله کرمانشاه و حوادث بزرگ و کوچک دیگر کمک کرد که مردم دوباره بلند شوند و زندگی را جست‌وجو کنند.
امید شیشه عمر زندگی است. وقتی نباشد، جهان چیز بزرگی کم دارد. زندگی بی‌امید مثل این است که دریا آب را، عاشق عشق را، خورشید نور را، فرزند مادر را و زمین آسمان را کم داشته باشد یا حتی مثل این‌که بخواهی نوروز را جشن بگیری، بی‌آن‌که بهار آمده باشد. اصلا بهار خود امید است. گاهی فکر کرده‌ام پیام روشن و صدای بلند خداوند در بهار و نو شدن دوباره طبیعت همین امید است؛ که خوشحال باشیم از رفتن زمستان و زندگی را جست‌وجو کنیم؛ حتی اگر بدانیم باز زمستانی در راه است. بهار، تابستان، پاییز، زمستان و دوباره بهار.
تکرار بهار، تکرار امید است و امید همان ترانه‌ای است که این روزها ما باید با صدای بلند‌تر بخوانیم. امید همان آیه‌ای است که چراغ راه همه روزهای سخت خواهد بود. ما مردم ایران روزهای بسیار سخت زیادی را سپری کرده‌ایم و از پس این روزهای کمی دشوار هم به خوبی و آسانی برخواهیم آمد، به لطف خدا و به امید به او که کلید همه قفل‌ها را در اختیار دارد.
در ابتدای‌ سال 98 با همه سختی‌هایش، باید خدا قوت گفت به همه آنهایی که برای نشاندن بذر و جوانه امید در دل مردم شریف این سرزمین تلاش کرده‌اند. پلیس و مرزبانی که امنیت را حفظ می‌کند، معلمی که درس زندگی می‌دهد، پزشکی که برای تداوم زندگی تلاش می‌کند و امدادگری که برای نجات ایثار می‌کند، همه و همه بذرافشانان امید هستند و خوش‌به‌حال همه آنهایی که به جای نفرت و یأس و غم، امید را ترویج می‌دهند.
به ‌سال 98 امیدواریم و بیشتر از آن به لطف خدایی که همیشه همراه همه بندگانش بوده است.
با آرزوی بهترین‌ها
 برای‌ سال جدید