فدراسیون‌نشینان از جذب یک مربی بزرگتر از کی‌روش حرف می‌زنند، این درحالی است که نه پاداش‌های معوقه ملی‌پوشان پرداخت شده و نه سرمربی قبلی به پولش رسیده است
شهروند| دوستداران فوتبال دیگر عادت کرده‌اند هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوند، با یک بلاتکلیفی تکراری روبه‌رو شوند؛ تعیین سرمربی جدید تیم‌ملی! هیچ‌کسی نمی‌داند که مدیران فدراسیون فوتبال واقعا دارند چه کار می‌کنند! اصلا شاید هم خود مدیران فوتبال ایران خودشان هم ندانند که چه کار می‌کنند. پروسه مذاکره با گزینه‌های تعیین‌شده شکلی فوق سری و امنیتی به خودش گرفته و همه کار می‌کنند این روند که می‌تواند خیلی هم سخت نباشد، پیچیده باشد.
مقامات ارشد فوتبال در مصاحبه‌های خود تأکید کرده‌اند تا پایان فروردین‌ماه به صورت رسمی نام جانشین کی‌روش مشخص خواهد شد. نکته قابل توجه اما اینجاست همین مدیریت انگار قرار نیست از تجربه 8سال همکاری با کی‌روش که یکی از گران‌ترین مربیان جهان بود، درس بگیرند. هزینه‌های سرسام‌آور مربوط به همکاری با یک مربی جهانی و سرشناس (به جز مبلغ قرارداد) بودجه‌ای فراتر از درآمدهای فدراسیون فوتبال می‌‌خواهد و آنها را به افراد حقیقی و حقوقی مختلف بدهکار می‌کند.
حالا هم با توجه به فضای عمومی کشور و انتظاراتی که مردم دارند، فدراسیونی‌ها چاره‌ای جز پیشروی خود ندیده‌اند که باز هم هدایت تیم‌ملی را به یک مربی بزرگ و سرشناس خارجی بدهند. منتهی سوال اینجاست که آیا وضع مالی فدراسیون نسبت به سال‌های گذشته فرقی کرده؟ مدیران به پول هنگفت رسیده‌اند یا گنج پیدا کرده‌اند؟ از حق پخش تلویزیونی هم خبری نیست. تیم‌های ملی هم که هنوز اسپانسر ندارند و تکلیف تسویه‌حساب قراردادهای قبلی هم نامعلوم است. وزارت ورزش هم که آب پاکی را روی دست مدیران ریخته و تا جایی که بتواند حمایت می‌کند اما خودشان باید هزینه‌های تیم‌ملی و دستمزد مربیان را تأمین کنند.
اوضاع مالی فدراسیون بحرانی‌تر از هر زمان دیگر بوده و این انتظار وجود دارد قبل از انتخاب هر مربی، شفاف‌سازی لازم برای مردم فوتبالدوست ایران درباره نحوه تأمین منابع مالی هزینه‌های تیم‌ملی انجام شود تا دیگر اتفاقات تلخ دوران هشت‌ساله کی‌روش در فوتبال کشور ما تکرار نشود.
همه به یاد دارند در زمان کی‌روش همواره این مربی به خاطر پرداخت‌نشدن حقوق خودش و دستیاران و پاداش بازیکنان و اعضای تیم‌ملی، کمبود بودجه برای برگزاری اردوهای تدارکاتی داخلی و خارجی، نداشتن پول برای برگزاری بازی‌های دوستانه و کمبود امکانات به خاطر فقر مالی از زمین و زمان اعتراض می‌کرد. بی‌پولی علت التهاب همیشگی جو فوتبال کشور بود. چندین مرتبه حقوق و پاداش کی‌روش و بازیکنان تیم‌ملی از طریق حسین هدایتی و کمک‌های وزارت ورزش و دولت و البته سهم فدراسیون از قرارداد تبلیغات محیطی لیگ پرداخت شد. در واقع باشگاه‌ها هنوز طلب دارند اما هروقت پول می‌آمد، فدراسیون سهم خود را اول برداشت می‌کرد تا هزینه‌های تیم‌ملی را پرداخت کند. حالا با توجه به این بحران وقتی هنوز این مشکلات اقتصادی و نابسامانی‌های مالی رفع نشده، مدیران فدراسیون چرا اصرار دارند بگویند مربی بعدی تیم‌ملی تا آخر فروردین معرفی می‌شود. جالب اینجاست که قطعا ایجنت‌های رسمی طرف مربیان مختلف سهم قابل توجهی از قرارداد سرمربی دید تیم‌ملی ایران خواهند برد. در چنین فضایی قطعا عجله فدراسیون هم می‌تواند جیب ایجنت‌ها را پر از پول کند.
اتفاق بسیار مهم اینجاست که فیفا در تاریخ 15 خردادماه تکلیف 48 تیمی‌شدن جام‌جهانی 2022 را به صورت رسمی مشخص خواهد کرد و احتمالا جیانی اینفانتینو این برنامه خود را عملی خواهد کرد. آیا بهتر نیست مدیران فدراسیون تا 15 خرداد صبر کنند؟ اگر جام‌جهانی 48 تیمی شود، سهمیه آسیا به 8 تیم می‌رسد و دیگر صعود به جام‌جهانی یک رویای سخت برای فوتبال ایران نخواهد بود و این مسأله می‌تواند باعث شود رقم قرارداد مربی بعدی تیم‌ملی هم تا حد بسیار زیادی کاهش پیدا کند، چون رساندن ایران به جام‌جهانی 48 تیمی اصلا کار سختی نیست. درشرایط کنونی بهترین اتفاق این است که فدراسیون یک سرمربی موقت ایرانی برای تیم‌ملی انتخاب کند تا برنامه‌های تیم‌ملی در فیفا دی خرداد هم با مشکل مواجه نشود. سپس روند مذاکره با دو گزینه نهایی انتخاب‌شده را انجام بدهد و پس از تصمیم‌گیری فیفا اقدام به عقد قرارداد با مربی جدید کند. تا آن موقع وقت هم دارند که فکری به حال تأمین منابع مالی قرارداد سرمربی جدید تیم‌ملی داشته باشند. به هرحال تکرار اتفاقات قبلی با توجه به بحران مالی، فقط سوء‌مدیریت را به جامعه فوتبال ایران نشان خواهد داد.