اسماعیل رمضانی مدیرمسئول
سیل آب در شهرهای استان گلستان (گنبد کاووس، آققلا و گمیشان) اغلب به دلیل شیب اندک زمین و همسطحی با دریا در شهرهای درگیر ماند و هنوز هم بخشی اندک از آن میهمان خانههای مردم است. در لرستان آب آمد و خروشان نه تنها خانهها و مزارع که جادهها، پلها، لولهها و زیرساختها را هم با خود برد و تنها چیزی که اکنون از سیل باقی مانده مشتی گلولای است. اما ماجرای خوزستان یکی داستانی است پر آب چشم. پای درد دلها و خاطرات مردم و قدیمیهای شهرهای پلدختر و معمولان که نشستم بهوضوح آشکار بود که تا به حال در طول عمر پنجاه، شصت ساله خویش رودخانههای مجاور (خرمرود، کشکان و...) را اینچنین تمامقد خروشان و گلآلود ندیده بودند. نتیجه معلوم است: آبی که اکنون در تمام عرض رودخانههای بالادست در استانهای لرستان، کردستان، چهارمحال، ایلام و... خروشان و گلآلود میبینیم یکی دو روز بعد پشت سدهای خوزستان است. از سویی دیگر در یکی دو ماه آینده همچنان بارندگی گزارش شده و پس از آن نیز با گرمشدن هوا برفها در قلههای کوههای بالادست آب میشوند و رودخانههای خروشان را تغذیه میکنند. همانطور هم که میدانیم سدهای اصلی خوزستان مثل دز و کرخه نیز پر و لبریز هستند و باید آب را از خود عبور دهند. همه این دادهها را بگذارید کنار هم به یک نتیجه مشخص میرسید: روند خروجی آب به سمت دشتها، روستاها و شهرهای در معرض سیل در خوزستان قطع نخواهد شد بلکه حداقل در یکی دو ماه آینده مستمر باقی خواهد ماند. سیل آب در خوزستان ماندگار است. آیا در برابر آن میشود مقاومت کرد؟ رفتار منطقی ما در برابر این سیل ویرانگر و بیسابقه باید چگونه باشد تا با کمترین تلفات و خسارات از آن عبور کنیم؟
خوزستانیها همانطور که در جنگ هشت ساله در برابر دشمن مقاومت کردند و کم نیاوردند الان هم در برابر سیل جانانه ایستادهاند. دیگر از گونی و سیلبند گذشته، مردم بدنهایشان را هم سپر کردهاند؛ اما آیا این رفتاری معقول است؟
مردم حق دارند. در این اوضاع نامساعد اقتصادی بسیار دشوار است تا خانه و کاشانه و مال و اموال خود را به سادگی تسلیم سیل ویرانگر کنی؛ اما آیا مال آدمی مهمتر از جان او است؟ هر چیزی امکان بازگشت دارد غیر از جان، پس چرا مردم خوزستان این موضوع ساده را نمیپذیرند و در برابر تخلیه خانهها، روستاها و مناطق آسیبپذیر مقاومت میکنند؟ شاید باور حادثه برایشان سخت است مثل مردم پلدختر که تا سیلِ آب میهمان سفره شامشان نشده بود هیچ کدام از هشدارها را واقعا درک نکرده بودند و یا شاید هم کوشش بیهوده را به از خفتگی میدانند. این واقعیت ساده و روشن است: بحران سیل در خوزستان مستمر و جدی است. مناطقی که در آب فرورفته و یا در معرض آن هستند به این زودیها امکان بازگشت به زندگی عادی را ندارند. راهحل معقول و ممکن در چنین شرایطی در همه جای دنیا خروج از منطقه خطر و استقرار در منطقه امن (کمپهای اسکان موقت) تا زمان رفع کامل خطر جانی است. پس آقا یا خانم محترم، سلبریتی عزیز و چهره گرامی، نمایندگان مسئول و کاربران محترم فضای مجازی و غیر مجازی؛ تشویق غیرت جوانان، مردان و زنان خوزستانی به جای خود نیکوست، بازتاب مدام اعتراض کسانی که به دنبال گرفتن چادر برای ماندن در منطقه خطر هستند و یا انعکاس برخورد غضبآلود مردم با امدادگرانی که برای تخلیه به آنها فشار میآورند نیز در فضای آزاد جریان اطلاعات ایرادی ندارد اما در کنار همه اینها بیایید مردم خونگرم آن خطه بزرگ را مجاب کنیم تا واقعیتِ تلخ موجود را بپذیرند، حفظ جانشان را در اولویت بگذارند و مطمئن باشند نظام و همه مردم ایران برای عبور از این بحران و جبران خسارات تا حد ممکن در کنار آنها هستند.