شماره ۱۶۶۸ | ۱۳۹۸ يکشنبه ۲۵ فروردين
صفحه را ببند
درباره غلامرضا تختی
آقا تختی دست رد به سینه هیچ‌کس نمی‌زنه‎!

بهنام حسینی- مدرس سینما| فیلم
‏Bio Pic)‎ )- زندگینامه‌ای- تختی قرار است ستایشی باشد بر اسطوره جهان پهلوان تختی نه فیلمی از ‏زندگی آدمی به اسم غلامرضا تختی و از همین جاست که مشکل آغاز می‌شود. فیلمساز با این پیش فرض ‏ذهنی عملا مقهور سلطه سایه افسانه تختی می‌شود و بنابراین امکان نزدیک شدن و نمایش زندگی واقعی ‏تختی را از خود سلب می‌کند. حتی سکانس پر جزییات و با میزانس‌ها و طراحی صحنه و لباس کودکی ‏تختی بیش از این‌که شبیه واقعیت باشد، شبیه دنیایی آخرالزمانی است که نسبتی با واقعیت موجود تاریخی ‏ندارد و از همین جاست که بافت بصری و سپس ساختار دراماتیک فیلم دچار تشتت می‌شود و درنهایت ‏به کلیت اثر لطمه می‌زند. فیلمساز با انتخاب راوی و استفاده از تمهید نریشن، دایم درحال تأکید و توضیح ‏بر اطلاعاتی است که در تصاویر می‌بینیم و انگار نگران این است که مخاطب همه چیزهایی که باید را ‏نتواند بفهمد! از سوی دیگر تناقض آشکار مهمی نیز وجود دارد، آن‌جا که تختی در فیلم به لحاظ کنش ‏نمایشی چنان منفعل تصویر می‌شود که با تصویر افسانه‌ای که فیلمساز درصدد ساختن آن است فرسنگ‌ها فاصله دارد. فیلم تقریبا از رابطه تختی و همسرش از آشنایی تا ازدواج و بچه‌دار شدن چیز جز انفعال ‏نشان نمی‌دهد و با سکوت و نمایش حداقلی همسر تختی ازکنار یکی از مهمترین شخصیت‌های دخیل ‏در زندگی و سرنوشت او به راحتی می‌گذرد. فیلم از جای دیگری نیز ضربه می‌خورد و آن اصرار به ‏ارایه کامل اطلاعات و نمایش همه اتفاقات زندگی تختی تا آخرین حدی است که زمان فیلم اجازه می‌دهد. ‏این نکته باعث می‌شود تماشاگر با انبوهی از صحنه‌های حاوی ریزه کاری مواجه باشد که پیش از ‏هضم هرکدام‌شان، صحنه دیگری از راه می‌رسد و اجازه اندیشیدن را از او سلب می‌کند. فیلم از طرف ‏دیگر کاملا درگیر کلیشه‌هاست و استفاده مداوم عناصر بارها استفاده شده فرهنگی(به عنوان مثال صدا و ‏ضرب زورخانه گوش آشنای شیرخدا) و دیالوگ‌ها و گنجاندن صحنه‌هایی در باب مردم‌داری تختی که ‏بارها شنیده‌ایم از این کلیشه‌ها فراتر نمی‌رود. زندگی سیاسی تختی هم سردستی و بسیار سطحی تصویر ‏می‌شود و حتی اشارات ریز و درشت و پرشمار و تأکید موکد ارادت تختی به مصدق و آیت ا… طالقانی ‏و تعلق خاطرش به جبهه ملی نیز پس از مدتی ملال‌آور می‌شود. بازیگر نقش تختی هم در ادا کردن ‏دیالوگ‌های حتی ساده نیز مشکل دارد. فیلم البته در اجرا و بازسازی صحنه‌های تاریخی و ترکیب آن ‏با فیلم‌های مستند آرشیوی خوب عمل می‌کند و به مدد جلوه‌های ویژه خوب در آفریدن فضای معاصر ‏تختی موفق است.کارگردانی فیلم فارغ از نسبت و ارزش دراماتیک‌شان قابل احترام و حتی در صحنه‏هایی مثل مسابقات، تمرین یا استقبال از کاروان کشتی ایران تحسین برانگیز و در حد استاندارد فیلم‌های درام ورزشی است. موسیقی متن و تدوین آن نیز از نکات قوت و باعث دیدنی شدن فیلم است و البته ‏فیلمبرداری عالی خضوعی ابیانه و استفاده هوشمندانه و چشم‌نواز از نور و سایه در ترکیب‌بندی قاب‏های فیلم هم باعث لذت بردن از فیلم است.‏


تعداد بازدید :  228