نهایت ساده‌انگاری خواهد بود اگر جنگ هشت ساله رژیم بعثی عراق علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران را حرکتی صرفا تک‌روانه از سوی صدام حسین و بدون چراغ سبز قدرت‌های جهانی خصوصا ایالات متحده آمریکا قلمداد کنیم، زیرا این دقیقا همان بزنگاهی بود که منافع دو بلوک شرق و غرب با یکدیگر تلاقی پیدا کرده و هم‌مسیر می‌شد. آمریکا در طول جنگ ایران و عراق برخلاف اتحاد جماهیر شوروی  پُز بی‌طرفی به خود گرفته و در ظاهر به هیچ‌کدام از طرفین کمک نمی‌کرد، اما این تنها روی ماجرا بود! باز گذاشتن دست دیگر قدرت‌ها برای کمک تسلیحاتی به عراق، جلوگیری از صدور قطعنامه‌های موثر در سازمان ملل متحد بر ضد عراق و همچنین ارایه کمک‌های اطلاعاتی به ارتش صدام حسین تنها بخشی از تلاش‌های واشینگتن برای به تاخیر انداختن شکست قطعی رژیم بعث در تقابل با همسایه بزرگ شرقی‌اش را تشکیل می‌دادند.
بهانه برای حمله به ایران
31‌سال پیش در چنین روزی، برابر 25 فروردین 1367 خورشیدی اتفاقی در خلیج‌فارس افتاد که باعث شد آمریکا بازی در نقش ناظر بی‌طرف را کنار بگذارد. در این روز ناو آمریکایی ساموئل
 بی. رابرتز با یک مین دریایی در خلیج‌فارس برخورد کرده و آسیبی جدی دید. ناوگان آمریکا از مدت‌ها قبل و به بهانه اسکورت نفتکش‌های کویتی وارد آب‌های خلیج‌فارس شده و این میان جنگ بین ایران و عراق نیز در زمین، هوا و دریا بشدت ادامه داشت، زیرا هر دو کشور نیز سعی داشتند شریان‌های حیاتی طرف مقابل را که یکی از مهمترین آنها صادرات نفت بود، هدف قرار دهند. این‌که مین دریایی رها شده در آب‌های خلیج‌فارس به کدام کشور تعلق داشت، هیچگاه مشخص نشد، اما آمریکا تصمیم گرفته بود که مین را ایرانی تلقی کرده و براساس آن عکس‌العمل نشان دهد.
آغاز درگیری مستقیم نظامی
نخستین اقدام آمریکایی‌ها پس از برخورد ساموئل بی. ‌رابرتز با مین دریایی، توقیف کشتی ایرانی «ایران اجر» و غرق کردن آن در آب‌های بین‌المللی بود، زیرا به عقیده نیروی دریایی ارتش آمریکا «ایران اجر» اقدام به مین‌گذاری در خلیج‌فارس می‌کرد. جالب آن‌که دقیقا یک‌سال پیش از این ماجرا کشتی آمریکایی استارک در همین آب‌های خلیج‌فارس به اشتباه مورد اصابت موشک‌های یک جنگنده عراقی قرار گرفت که در نتیجه آن 37ملوان آمریکایی جان خود را از دست دادند، اما ماجرا با عذرخواهی بغداد تمام شد و هیچ اقدام تلافی‌جویانه‌ای از سوی آمریکا بر ضد عراق اعمال نشد.  بعد از غرق  شدن کشتی «ایران اجر»، سلسله اقدامات ارتش ایالات متحده بر ضد ایران شکلی جدی‌تر به خود گرفت و واشینگتن به شکل رسمی وارد درگیری نظامی مستقیم با تهران شد. این میان حمله به سکوهای نفتی ایران در خلیج‌فارس، غرق کردن ناوهای جوشن و سهند و نهایتا حمله به هواپیمای مسافربری ایرباس را می‌توان ازجمله اقدامات واضح ارتش آمریکا بر ضد منافع ایران در خلیج‌فارس برشمرد.