از ژانویه 1959 میلادی، یعنی دقیقا از همان لحظه‌ای که یاران فیدل کاسترو و ارنستو چه‌گوارا با سرازیر شدن از کوه‌های سیرا مائسترا خیابان‌های ‌هاوانا را به تسخیر خود درآورده و رژیم دیکتاتوری فولخنثیو باتیستا را که از هر نظر مطلوب آمریکا بود، برای همیشه به زباله‌دان تاریخ فرستادند، واشینگتن طراحی نقشه‌ای برای سرنگونی نظام انقلابی کوبا را در دستور کار خود قرار داد. این میان حمایت اتحاد جماهیر شوروی از انقلاب کوبا و قرابت ایدئولوژیکی بین انقلابیون و مسکو، دست ایالات متحده را برای برخورد نظامی مستقیم بسته بود و به همین دلیل کارشناسان سیا و تحلیلگران پنتاگون بعد از ماه‌ها بحث و بررسی نقشه‌های مختلف، عاقبت طرح یک براندازی نظامی که از دید خودشان مو لای درزش نمی‌رفت را به کاخ سفید ارایه دادند.
تجهیز ضدانقلابیون کوبایی
طرح تهیه شده از سوی سیا و پنتاگون بر استفاده از ناراضیان کوبایی که در پی انقلاب 1959 کشور خود را ترک کرده و راهی آمریکا شده بودند، انگشت گذاشته و دخالت کوبایی‌های ضدانقلاب در سرنگونی حکومت فیدل کاسترو را به‌عنوان عاملی جهت گرفتن بهانه از مسکو برای دخالت نظامی یا اقدام تلافی‌جویانه بر ضد منافع آمریکا ارزیابی می‌کرد. این طرح در اواخر دولت دوایت آیزنهاور مورد تایید دولت آمریکا قرار گرفت، اما اجرای آن به دلیل پایان یافتن دوره ریاست‌جمهوری او عملا به دوره ریاست‌جمهوری جان اف کندی منتهی شد. بودجه تخصیص یافته از سوی دولت آیزنهاور معادل 13‌میلیون دلار و برای آموزش و تجهیز یک نیروی نظامی به استعداد 2‌هزار نفر در نظر گرفته شده بود. این میان سازمان سیا و پنتاگون مشترکا آموزش کوبایی‌های داوطلب را برعهده داشتند، داوطلب‌هایی که برخی به دلیل تضاد ایدئولوژیک با نظام کاسترو و برخی نیز برای تحصیل پول و دستخوشی که سیا برای ضدانقلابیون داوطلب در نظر گرفته بود، به این گروه پیوسته بودند.
پیروزی بزرگ یاران کاسترو
58‌سال پیش در چنین روزی، برابر 17 آوریل 1961 میلادی، جان اف کندی، رئیس‌جمهوری وقت ایالات متحده دستور انجام عملیات نظامی بر ضد دولت انقلابی کوبا را صادر کرد. دو روز قبل از صدور این دستور تعدادی بمب‌افکن که از نیکاراگوئه به پرواز درآمده بودند، فرودگاه‌های نظامی کوبا را بمباران کردند، تا ضمن فلج‌کردن نیروی هوایی کاسترو، زمینه را برای تهاجم زمینی مهیا کنند. در 17 آوریل، 1700 کوبایی آموزش‌دیده و مسلح در خلیج خوک‌ها در جنوب کوبا از قایق‌های خود پیاده شدند، به این امید که تا‌ هاوانا پیش رفته و دولت فیدل کاسترو را سرنگون کنند، غافل از این‌که عملیات آنها از مدتی قبل لو رفته و انقلابیون کوبایی انتظارشان را می‌کشیدند. عملیات خلیج خوک‌ها که به عقیده کارشناسان نظامی بر تجزیه و تحلیل‌های کاملا اشتباه سیا و پنتاگون استوار بود، در کمتر از 72 ساعت توسط ارتش کوبا درهم شکست و این پیروزی بزرگ نظام کاسترو را بیش از پیش تثبیت کرد.