شهروند| پل شریدر، نویسنده، کارگردان و منتقد آمریکایی که همیشه نامش با مارتین اسکورسیزی گره خورده است، این روزها میهمان جشنواره جهانی فیلم فجر در پردیس چارسو است. او دیروز در کارگاه فیلمنامه‌نویسی «دارالفنون» روند خلق فیلمنامه را به 5 بخش مسأله، استعاره، ادبیات شفاهی، خلاصه داستان و پیرنگ تقسیم کرد و توضیحاتی در این‌باره داد: «مسأله کاراکتر است، مانند کاراکتر فیلم «راننده تاکسی» که مسأله بزرگش «تنهایی» است. استعاره برای نشان‌دادن تنهایی است مثل تاکسیِ زرد در «راننده تاکسی» که رابرت دنیرو در آن می‌خوابد. البته در این فیلم ابتدا دیالوگ‌های خیلی بهتری درباره تنهایی شخصیت اصلی داشتیم که پس از رسیدن به ایده استفاده از تاکسی و نمایش شخصیت دنیرو در آن، از میزانشان کاسته شد، چون تصویر خودش گویای همه چیز بود.» او این‌طور حرف‌های خود را ادامه داد: «اگر کسی به چیزی باور ندارد، آن را ننویسید. شما با خلاصه داستان می‌توانید بفهمید چه اتفاقی در ادامه فیلمنامه‌تان خواهد افتاد. وقتی دوستان پیش من می‌آیند و می‌خواهند فیلمنامه‌شان را بخوانم، به آنها می‌گویم اگر برای من نوشتید وقت‌تان را تلف کرده‌اید.» شریدر معتقد است که مدارس سینمایی معمولا خیلی مفید نیستند اما درعین حال می‌توانید بیاموزید که چطور گروهی کار کنید و روابطی پیدا کنید: «در دنیای سینما همه چیز در همین موضوع خلاصه می‌شود. البته که بعضی از بهترین مدارس سینمایی در لس‌آنجلس و نیویورک وجود دارند و شما در آنها می‌توانید روابط خوبی پیدا کنید و حسابی خودی نشان بدهید.» او در ادامه از دموکراسی در فیلمسازی صحبت کرد: «در گذشته ‌هالیوود مثل باشگاهی بود که خیلی‌ها مثل سیاهان و زنان را به صنعت فیلمسازی راه نمی‌داد اما امروزه فناوری همه چیز را تغییر داده و در صنعت فیلمسازی دموکراسی حکمفرما شده است. خبر خوب این‌که امروز هرکسی می‌تواند فیلم بسازد و خبر بد این‌که به‌ ندرت کسی می‌تواند از این راه امرارمعاش کند. تمام چیزی که شما برای ساختن یک فیلم نیاز دارید، تلفن همراهتان است که می‌توانید با آن فیلمبرداری، تدوین و حتی پخش فیلمتان را انجام دهید. تنها مشکل این است که شما یکی از چند‌هزار نفری هستید که این کار را انجام می‌دهید، پس نتیجه می‌گیریم که برای موفقیت به ترکیبی از استعداد، شانس و حسابگری نیاز است و باید در مکان و زمان مناسب قرار بگیرید و بدانید که چطور باید از آن استفاده کنید.»