«ماه رمضان ماهی است که انسان باید همه ‌چیز را رها و تلاش کند که به آرامش دست یابد.» این جمله را پوران درخشنده، فیلمساز، نویسنده، تهیه‌کننده و کارگردان زن ایرانی که سال‌های‌ سال است در سینما و تلویزیون مشغول به کار است، در مورد ماه رمضان گفته است. این کارگردان باسابقه سینما و تلویزیون در باب خاطراتش از ماه رمضان می‌گوید: «نخستین‌باری که روزه کامل گرفتم تقریبا ٩ ‌سال داشتم. به یاد دارم که پدرم به من جایزه‌ای داد. آن زمان این موضوع برای من که توانسته بودم روزه‌ام را کامل بگیرم و به‌ عنوان جایزه پول خوبی به دست آورم، لذت‌بخش بود. خاطره ماه رمضان برای من همیشه با صدای قرائت قرآن پدرم و ربنایی که از رادیو و تلویزیون شنیده می‌شد، همراه است. پدرم در قید حیات نیست اما خاطراتش همیشه با من است. هنوز به یاد دارم که پدرم همیشه برای ماه رمضان برنامه ویژه‌ای در نظر می‌گرفت. این برنامه از صبح تا شب بود. او همواره سعی می‌کرد، به دیدار بستگان برود. بچه‌ها را دور سفره جمع کند و همگی با هم افطار و روزه‌مان را باز کنیم. به ما یاد داد چگونه خدا را شکر کنیم و چطور به لطافت روح برسیم. اینها خاطراتی است که هیچگاه فراموش نمی‌کنم. هر ‌سال با آمدن ماه رمضان به‌خصوص با شنیدن ربنّا تمامی این خاطرات و احساسات برایم زنده می‌شود. درست است که پدرم در قید حیات نیست و او را از دست داده‌ام اما مسائل مهمی را به من یاد داد؛ این‌که انسان برای به آرامش رسیدن روح چگونه باید به خدا نزدیک شود. ماه رمضان همیشه من را یاد مردم می‌اندازد. به یاد آدم‌هایی که به آنها نگاه نکردیم. برای تعریف این ماه بهتر است بگویم ماهی که هر چه از خدا طلب کنیم، راحت‌تر به ما می‌بخشد. ماه رمضان انسان‌هایی را به یادم می‌آورد که فراموش شده‌اند. انسان‌هایی که نیاز دارند به آنها توجه شود. البته در طول‌ سال این اتفاق باید بیفتد، اما این ماه انگار انسان را به بخشش دعوت می‌کند؛ بخششی از نوع عشق. می‌توانی از چیزی که دوست داری بگذری و به دیگری ببخشی، هر چه که هست.