محمدرضا طالقانی از آن دسته قهرمان‌های کشتی است که نامش با عقاید مذهبی و دینی عجین شده. او در تمام سال‌هایی که روی تشک کشتی می‌رفت، ٨ مدال بین‌المللی به دست آورد و سال‌های طولانی از قهرمانان این رشته مردمی بود اما آن‌چه بیشتر از هرچیزی باعث ماندگاری او شده، کسب عنوان پهلوان پایتخت طی‌ سال‌های متوالی است. طالقانی اما از آن دسته ورزشکارانی است که همیشه عقاید مذهبی و دینی خود را بر هر چیزی مقدم می‌داند. غیرممکن بود درصورت تقارن مسابقات با ماه مبارک رمضان، او با دهان روزه روی تشک نرود، چون اعتقاد داشت حالت روحانی روزه‌گرفتن بر هرچیزی مقدم می‌شود و حتی قوای جسمانی‌اش را هم افزایش می‌دهد. به سراغ رئیس سابق فدراسیون کشتی رفتیم تا با او از خاطرات ورزشی‌اش در ماه رمضان گفت‌وگو کنیم. وقتی از طالقانی می‌پرسیم بهترین خاطره‌ای که از ماه رمضان دارد چیست، می‌گوید: «من به خاطر این‌که در خانواده‌ای سنتی و مذهبی متولد شدم، از دوران کودکی به انجام فرایض دینی مثل نمازخواندن و روزه‌گرفتن علاقه‌مند شدم. آن‌قدر به روزه و ماه رمضان علاقه داشتم که حتی قبل از رسیدن به سن تکلیف، روزه می‌گرفتم. یادم می‌آید آن روزها برای این‌که خیلی اذیت نشوم، مرحوم مادربزرگم برایم شیر می‌آورد و می‌گفت شیرخوردن روزه را باطل نمی‌کند و من هم حرف او را باور می‌کردم. روزه‌گرفتن از همان دوران کودکی برای من شیرین و آرامش‌بخش بود، چون حالتی روحانی در من ایجاد می‌کرد. » هیأت‌های محمدرضا طالقانی در ماه رمضان از معروف‌ترین هیأت‌های تهران هستند. او که همیشه دست به خیر دارد و از این نظر بین اهالی ورزش مشهور است، در هیأت‌هایش همواره پذیرای افراد نیازمند است: «خدا را شکر می‌کنم که این لیاقت را به من داده تا میزبان بنده‌هایش باشم. من سر در خانه‌ام نوشته‌ام «هرکه آمد نانش دهید و از ایمانش نپرسید.» به همین دلیل است که در سفره‌های افطاری میزبان همه اقشار هستم و تا جایی که بتوانم گره از کار مردم باز می‌کنم. البته معیشت مردم آن‌قدر سخت شده که دیگر از من و امثال من کاری برنمی‌آید. »