بیوک میرزایی:  
«کار اصلی من رادیو است اما متاسفانه  به دلیل طرح ممنوعیت بکارگیری افراد بازنشسته چندماهی هست که در رادیو فعالیتی ندارم، اما معتقدم که بازیگری بازنشستگی ندارد و تا زمانی که بازیگر سلامت است و در مورد رادیو تا زمانی که صدای خوبی دارد، می‌تواند کار کند. ما بازیگرها وقتی کار نمی‌کنیم، بیمار می‌شویم ولی الان که توان بازیگری داریم، اجازه فعالیت نداریم.»
 
پولاد کیمیایی: «یکی از حُسن های تئاتر این است که بازیگر را از تنبلی بیرون می آورد. دستاوردهای کمتری دارد و ریاضت بیشتری، اما در لحظه بودنش لذتی به بازیگر
می دهد که بی همتاست. وقتی قرار است در یک زمان محدود نقشی را بازی کنی و همان وقت مخاطب تو روبروی توست و واکنشش را همان لحظه می بینی، این جسارت می طلبد و روتوش شده نیست، مونتاژی در کار نیست که برداشت موفق تو بیرون بیاید و ضعف هایت پنهان شود. ضعفی هم اگر باشد، معلوم می شود و همین
 جالب است.»
 
احسان روزبهانی: شب در خانه بودم که یکباره عکس اهدا شدن مدالم به موزه کمیته ملی المپیک را در فضای مجازی دیدم. پیگیر موضوع شده و به ثوری رئیس فدراسیون بوکس گفتم که از او به عنوان بزرگ یک خانواده انتظار نداشتم بدون اطلاع دادن به من این مدال را اهداکند. او نیز گفت اگر نمی‌خواهی مدال را پس بگیریم که کار قابل انجام شدنی نبود. با این حال این اتفاق افتاد و ثوری از من عذر خواهی کرد، اما به شخصه دوست نداشتم این مدال اهدا شود چون آن را به ناطق نوری و فدراسیون بوکس داده بودم.