سیل در لرستان فروکش کرده و مردم به خانه‌ها برگشته‌اند تا دوباره زندگی را از نو بسازند. ستادهای مردمی در روستاها و شهرستان‌های استان هنوز به فعالیت خود ادامه می‌دهند. سیل جاده‌ها را شسته و گرچه مشکلات روزهای اول برطرف شده، اما عبور و مرور در بسیاری از این جاده‌ها هنوز خطرناک است.
«مهرداد دهقانی» داوطلب لرستان که از روز نخست سیلاب ستادی مردمی را مدیریت می‌کند، برای امدادرسانی به روستاها به همراه گروهی از کوهنوردان و امدادگران، با پای پیاده راهی روستاهای درگیر سیلاب می‌شدند.
او می‌گوید :«علاوه بر هلال احمر و دیگر نیروهای امدادی که فعالیتی ساماندهی شده داشتند، در شهرها و روستاهای مختلف ستادهای مردمی برای هدفمند کردن کمک به سیل زده‌ها تشکیل شد. در این ستادها مردم کمک‌های نقدی و غیر نقدی خود را به معتمدان محلی می‌دادند و اگر تخصصی داشتند که ممکن بود به درد امدادرسانی به مردم سیلزده بخورد، اعلام می‌کردند. بعد گروه‌هایی برای ارسال کمک‌ها به روستاها از طریق همین افراد و یا امدادگران هلال احمر تشکیل می‌شد.ما برای امدادرسانی به روستاهایی که راه‌های ارتباطی آن‌ها بسته شده بود، مسیرهای طولانی را با پای پیاده طی می‌کردیم. بخشی از مسیر را با خودروی آفرود حرکت می‌کردیم و بخش دیگر را، مجبور به حمل اقلام کمکی می‌شدیم و با پای پیاده از کوه‌ها عبور می‌کردیم.»
شناسایی روستاهای آسیب دیده و اطلاع‌رسانی از وضعیت آن‌ها به نیروهای هلال‌احمر، بخشی از فعالیت‌هایی است که او به همراه دوستانش در سیلاب استان لرستان انجام می‌داد :«مقداری اقلام ضروری و مواد غذایی و دارو با خود به همراه داشتیم و به سراغ روستاهایی می‌رفتیم که راه‌های ارتباطی زمینی آن‌ها بسته شده بود و تنها از طریق امداد هوایی امکان کمک رسانی به آن‌ها فراهم بود. آمار دقیقی از وضعیت روستا می‌گرفتیم و اقلام ضروری اولیه را به آن‌ها می‌رساندیم. اگر شرایط امدادرسانی با بالگرد به روستا دشوار بود، دوباره برای ارسال کمک به آنجا برمی‌گشتیم. این بار با اطلاعاتی که از روستا در دست داشتیم، کمک‌ها هدفمند و کاملا متناسب با نیازی بود که مردم داشتند.»