اگر دوست دارید وارد دنیای دلربا و سِحرآمیز‌ هاروکی موراکامی،  نویسنده ژاپنیِ «کافکا در ترانه» شوید فقط نباید داستانی از او بخوانید بلکه باید موسیقی را خوب بفهمید. موراکامی در آثارش گویی در حال خلق موسیقی است. خود موراکامی در گفت‌وگویی با سِجی اُزاوا، رهبر ارکستر سمفونیک بوستون گفته بود: «ریتم مهمترین چیز است. عشق هم چنین است. هیچ‌ وقت نمی‌توان گفت موزیک در دنیا زیاد است.» او علاقه خاصی به موسیقی، فیلم و ادبیات دنیای غرب دارد و این را از ارجاع‌های متعدد در آثارش می‌توان فهمید؛ به همین دلیل درک داستان‌هایش برای خوانندگان غربی آسان‌تر است. موراکامی معتقد است که اگر فقط آن چیزی را بخوانید که دیگران می‌خوانند، نظرات‌تان با دیگران یکی خواهد بود. با استفاده از رئالیسم جادویی و همنشینی دنیای واقعی و سورئال موراکامی از خوانندگانش می‌خواهد موضوعات بدیهی را زیر سوال ببرند، به عمق بروند و موضوعات سنتی را نپذیرند و آن‌چه انسان را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهد، کشف کنند.