شهروند|  یازده خرداد ١٣٩٤ «امیر معتمدی» رفت؛ رفت تا در روزشمار دوستانش بهار ١٣٩٤ به‌ عنوان خزان بی‌دوست ثبت شود. امیر معتمدی رفت؛ مردی که به ایمان شهره بود و زندگی‌اش آینه تمام‌نمای این ایمان بود. «سجده عشق» عنوان آخرین سکانس از زندگی این جوان بااخلاص بود. مرحوم معتمدی فرزند شهید غلامعلی معتمدی و اشرف بروجردی است. در معرفی امیر معتمدی باید گفت: «مدیری که در جهاد ‌دانشگاهی سکاندار فعالیت فرهنگی بود و در معاونت سازمان جوانان‌ هادی آموزش‌وپژوهش؛ این فعالیت‌های متوالی و همچنین ویژگی‌های اخلاقی همچون صمیمیت و سادگی عاملی بود که اطرافیان و همکاران را جذب خود می‌کرد. چهار ‌سال از درگذشت امیر معتمدی فرزند دکتر اشرف بروجردی، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی و عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی می‌گذرد. به همین مناسبت «شهروند» به بازخوانی کوتاهی از گفته‌های اشرف بروجردی از ویژگی‌های شخصیتی، اخلاقی و عقیدتی فرزند خود در ماه رمضان پرداخته است.
شب‌های قدر پاتوق خانواده ما که امیر هم شامل آن می‌شد، تکیه حاج مجتبی تهرانی بود. امیر در محافل دینی دایما شرکت می‌کرد. از طرفداران کلاس‌های درس سروش محلاتی بود. در این شب‌ها بیشتر به مراسم حاج‌آقا انصاریان می‌رفتیم. امیر در سر سفره افطار و سحر خیر، ملزم نبود به خوردن چیز خاصی و اصرار هم نداشت به زهد‌فروشی. معمولا هر چه سر سفره بود، می‌خورد. در نسل امروز گاه می‌بینیم متاسفانه مباحث دینی کمتر مورد اهمیت قرار می‌گیرد، اما امیر مقید بود به حضور در این مراسم‌ها. حتی در وصیتنامه‌اش عنوان کرده است که برایش میزانی نماز خوانده شود و این نشان می‌دهد که امیر به نماز اهمیت زیادی می‌داد. در رابطه با مسائل شغلی امیر موقعیت‌ها و فرصت‌های دیگری هم داشت اما هلال‌احمر را انتخاب کرد؛ چون با اخلاقیاتش بیشتر اشتراک داشت. خدمت به مردم را نه به شکل کلیشه که به واقع دوست داشت. انجمن حمایت از بیماران سرطانی را هم به همین دلیل با دوستان راه انداخت.