شهروند| از دست رفتن بینایی هواداران فوتبال در ایران به یک اتفاق عادی تبدیل شده که هیچ راهکاری هم برای جلوگیری از آن در نظر گرفته نمی‌شود. این سریال تلخ و عجیب از‌ سال 86 کلید خورد؛ جایی که سرباز احمدی در فاصله چند هفته مانده تا پایان دوران خدمت خود به خاطر پرتاب یک نارنجک چشمانش را برای همیشه از دست داد! البته آن مقطع برخورد جدی با میزبان شد و با حکم کمیته انضباطی سپاهان با کسر 5 امتیاز و 3 ماه محرومیت از بازی‌های خانگی مواجه شد. شاید به خاطر همین برخورد جدی هم بود که سال‌ها شاهد تکرار چنین پدیده شومی در ورزشگاه‌ها نبودیم. گذشت تا این‌که ‌سال قبل بار دیگر شاهد تکرار این اتفاق تلخ در خرمشهر بودیم؛ جایی که این بار اسماعیل بهداروند، یک هوادار استقلال در جریان فینال جام حذفی به خاطر پرتاب سنگ یکی از چشمانش را از دست داد! برخورد این بار برخلاف 10‌سال قبل جدی نبود و پرونده‌ای با این اهمیت فقط با جریمه نقدی مختومه شد و هیچ‌کس هم به داد آن هوادار نرسید.  تبعات عدم‌برخورد با اتفاقات ‌سال گذشته را این بار در اصفهان دیدیم؛ جایی که بار دیگر در مسابقه سپاهان و پرسپولیس چشم‌هایی از یکی، دو هوادار گرفته شد.
فیلمی از یک نوجوان در آمبولانس دقایقی بعد از بازی منتشر شد که نشان می‌داد بر اثر درگیری‌ها چشمانش با آسیب جدی مواجه شده است. از سوی دیگر یکی از هواداران پرسپولیس که از هلند برای تشویق تیمش به ایران آمده بود، بازهم چشمانش قربانی شد. فرشید آقابالازاده که در بیمارستان بستری است و شانس کمی برای بازگشت بینایی چشم آسیب دیده‌اش دارد، آخرین قربانی این سریال تلخ و تکراری است.  واقعا گناه این هواداران که فقط برای تماشای فوتبال به استادیوم می‌روند، چیست؟ تا چه زمانی این اتفاقات در فوتبال ایران تکرار خواهد شد و هیچ عزمی هم برای برخورد جدی با آن وجود ندارد؟