تعداد زیاد تلفات کوهنوردانی که امسال در فصل صعود به اورست رفته بودند، توجه بسیاری از رسانه‌های جهان را به خود جلب کرده است. این اتفاق آن‌قدر عجیب و نادر بود که شبکه سی‌ان‌ان در اقدامی نادر یک گروه خبری مستقل را به کمپ اصلی اورست در ارتفاع 5هزار و 600 متری اعزام کرد.
در بهار امسال 11 نفر در جریان صعود به اورست کشته شده‌اند. ازدحام بی‌سابقه در مسیر صعود اورست، خصوصا در چند صدمتر پایانی موجب شد بسیاری از کوهنوردان دچار بیماری ارتفاع شوند. محدودیت‌های آب‌وهوایی در این فصل صعود موجب شده بود به محض مناسب‌شدن آب‌وهوا همه کوهنوردان به‌طور همزمان حرکت به سمت قله را آغاز کنند. از سوی دیگر هزینه زیاد صعود به اورست که گفته می‌شود برای هر نفر به 55هزار دلار می‌رسد، موجب شده هر کوهنوردی که به اورست می‌رود، سعی کند به هر شکلی که شده به هدف خود که همان صعود است، برسد، چراکه اگر نتواند به قله برسد، بعید است بتواند به‌زودی بار دیگر به منطقه سفر کند.
یکی از مشکلاتی که مرگ‌ومیر کوهنوردان در اورست ایجاد می‌کند این است که به راحتی نمی‌توان جسدشان را به پایین انتقال داد. پایین آوردن جسد نیازمند صرف هزینه و توان حرفه‌ای بسیار زیادی است. در برخی موارد هزینه پایین آوردن یک جسد ممکن است تا 70هزار دلار هم برسد. علاوه بر این بازگرداندن جسد به پایین کوه عملیاتی بسیار خطرناک است. سال 1984 دو کوهنورد نپالی در تلاش برای پایین آوردن یک جسد جان خود را از دست دادند. این مسأله موجب شده است که برخی از کوهنوردان در هنگام صعود مجبور باشند از کنار جسد دیگر کوهنوردان رد شده و به مسیرشان ادامه دهند. برخی از این اجساد به واسطه سرمای بسیار زیاد اورست هنوز تازه بوده و فاسد نشده‌اند. از سال 1900 تاکنون بیش از 300 کوهنورد در جریان صعود به اورست جان خود را از دست داده‌اند.
پس از اتفاقات ناگوار امسال، انتقادها از شمار مجوزهای دولت نپال برای کوهنوردی نیز فزونی گرفته و یکی از پزشکانی که به‌تازگی از کوه پایین آمده، شلوغی و هرج‌ومرج را با ازدحام در «باغ‌وحش» مقایسه کرده است. بنا بر گزارش‌ها و اظهارات کوهنوردان در بخش‌های مسطح کوه که عرض چندانی هم ندارد، بین ۱۵ تا ۲۰ کوهنورد ایستاده بودند و خیلی از کوهنوردان آماتور بدون توجه و درحالی‌که همدیگر را هل می‌دادند، مشغول گرفتن سلفی و کارهای دیگر بودند. «ترافیک» انسانی برای رسیدن به قله اورست با انتقادهایی از دولت نپال نیز همراه شده است که مجوز کوهنوردی را صادر می‌کند. کاتماندو اما می‌گوید دلیل مرگ‌ومیر فقط مجوزهای زیاد و افزایش بی‌رویه کوهنوردان نیست. شماری از کوهنوردان حرفه‌ای در عین حال از افزایش کوهنوردان آماتور و کسب مجوز توسط آنها برای صعود به اورست نیز انتقاد کرده‌اند.
یکی از کوهنوردان که در تاریخ 23 ماه می برای صعود به اورست اقدام کرده بود، در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان می‌گوید: «همان روزی که عکس آن بعدها منتشر شده و شلوغی خط صعود را به جهان اعلام کرد، به سمت قله به راه افتادم. در صف ایستاده بودم و در مقابلم کسانی را می‌دیدم که به شرپاها که آنها را مجبور می‌کردند پایین بروند، التماس می‌کردند و با جیغ‌زدن می‌گفتند: «فقط بگذار 5 دقیقه استراحت کنیم. حالمان خوب می‌شود.» اما شرپاها که به خوبی به عواقب حضور بلندمدت در منطقه بالای 8هزار متر واقف بودند، به آنها می‌گفتند که اگر می‌خواهند زنده بمانند، باید پایین بروند.» او به سی‌ان‌ان گفته در بازگشت از قله تعداد زیادی از کوهنوردان را دیده که در طول مسیر جانشان را از دست داده و در کناری افتاده بودند. افرادی که بعید به نظر می‌رسد جسدشان به پایین برسد.