پژمان شاه گیر| بحران دیگری در کمین است: آتش سوزی. بارش های سیل آسای بهار برای عرصه های جنگلی و مرتعی نعمت بود. اما بعد از چند آتش سوزی اخیر، چشم خیلی ها ترسیده. پوشش گیاهی تقویت شده، همه جا سبز شده و همین که هوا گرم شود، یک جرقه یعنی آتش سوزی. پارک های ملی، مناطق حفاظت شده، مناطق تحت حفاظت سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری و همینطور
عرصه های آزاد.
آمار تازه همین دیروز اعلام شد: در دو ماه گذشته در 56 مورد آتش سوزی، ۲۱۸ هکتار از مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست طعمه حریق شده.
از این تعداد هفت مورد بر اثر رعد و برق و ۱۸ مورد ناشی از عامل انسانی. سازمان محیط زیست اعلام کردکه ۲۵ مورد آتش‌سوزی‌ها علت «طبیعی» داشته و اینطور توضیح داده که وجود شیشه‌خرده‌ها، بطری‌های شیشه‌ای و ظروف یکبار مصرف که در اثر تابش نور خورشید مثل ذره‌بین عمل می‌کنند، باعث این آتش سوزی ها شده اند. اما ناگفته پیداست که تولید شیشه خرده و بطری و ظرف یک بار مصرف هم کار طبیعت نیست. اینها یعنی در طبیعت، حواسمان به رفتارمان باشد.
همین چند روز پیش جنگل ها و مراتع بهبهان گرفتار آتش شد و ۱۰۰ هکتار از منطقه حفاظت شده خاییز سوخت و چندین ساعت طول کشید تا مهار شود. این بار هم صحبت از نبود بالگرد آب پاش بود و تجهیزات لازم برای خاموش کردن حریقی که به دل
جنگل ها افتاده بود.
«کوهنوردان طبیعت سوق» از کهگیلویه و بویر احمد از گروه های محیط زیستی بودند که به صورت داوطلبانه و با دست خالی برای مقابله با آتش به دل خاییز زدند. آنها پوتین
می‌خواستند و لباس و تجهیزات اولیه، هنوز هم می‌خواهند و خوب است که هر کس می تواند کمک کند. همیشه نمی‌توانیم منتظر کمک سازمان‌ها و نهادهای دولتی باشیم.
گروه های محیط زیستی لرستان هم
نگران اند. علفزارهای زاگرس بعد از سیل پرپشت شده و به زودی خشک خشک خواهد شد؛ مثل انبار باروتی که یک شعله کوچک یا یک جرقه برای سوزاندنش کافی است. همین
علف‌ها با حضور یک تکه پلاستیک آتش
می گیرد و شعله ها را به جنگل ها و پارک های ملی می‌رساند.
در هفته های گذشته چندین نقطه از
کوهپایه های شهرها به همین دلیل آتش گرفته. در مناطق مختلف آتش بند زده اند اما کافی نیست و نقاط مختلفی جا مانده و فراموش شده‌اند.  مقابله با آتش آسان نیست و برای لرستان و بسیاری از استان‌های نیازمند دیگر باید از همین حالا طلب بالگرد و تجهیزات کنیم. سیل تمام شده و حالا باید برای پیشگیری از آتش به گوش باشیم. از مسئولان طلب تجهیزات کنیم و نسبت به این اتفاقات
بی‌تفاوت نباشیم.