در میان خواننده‌ها یا به عبارتی آوازخوانان، در هر زبان، فرهنگ و مرامی، منهای غنای موسیقی، سبک، وزن اشعار و همچنین مفاهیم مستتر در ابیات، یک عامل مهم دیگر نیز به ماندگاری آفریننده و آثار به جای مانده از او در دل تاریخ کمک می‌کند و آن همانا بی‌تقلیدبودن جنس صدایی است که از حنجره صاحب اثر بیرون می‌آید. 3‌سال پیش درچنین روزی، برابر 21 خرداد 1395 خورشیدی، یکی از صداهای خاص موسیقی پاپ ایران خاموش شد و حبیب محبیان در 68سالگی بر اثر نارسایی قلبی در شهر رامسر درگذشت. حضور حبیب در عرصه موسیقی ایران به خوانندگی محدود نمی‌شد و او در نوازندگی، آهنگسازی و ترانه‌سرایی نیز فعالیت داشت، کما این‌که در ‌سال ۱۳۹۳ نیز کتاب «مرد تنهای شب» حاوی برگزیده‌ای از ترانه‌های او در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه شد. حبیب محبیان در ‌سال 1388 خورشیدی بعد از نزدیک به 3دهه به ایران بازگشت. او قصد داشت فعالیت هنری خود را در ایران از سر بگیرد اما مرگ نابهنگامش پرونده یکی از خاص‌ترین صداهای موسیقی پاپ ایران را برای همیشه بست.