شهاب پاکنگر طنزنویس
نکته: این مطلب خطر اسپویل دارد، البته نمیدانیم سریالی که کلا در مورد انفجار یک نیروگاه است، چه اسپویلی دارد ولی به هرحال اگر از آن دسته خوانندگانی هستید که در دلتان خوب فحش میدهید، بدانید که چهارتا سکانس سریال ممکن است لو برود.
سریال چرنوبیل باعث شد که ما استعدادمان را در زمینه مسائل مرتبط با نیروگاه هستهای کشف کنیم و امروز میخواهیم از چند اشتباه اساسی شوروی، در مورد فاجعه چرنوبیل پردهبرداری کنیم:
الف) اولین اشتباه قبل از انفجار رخ داد. اگر سریال را با دقت نگاه کرده باشید، بروبچههای نیروگاه آمده بودند تا یک آزمایش ایمنی را انجام دهند. ما نمیدانیم این سوسولبازیها چیست! الان خوبتان شد که با یک آزمایش ایمنی کل دنیا را خراب کردید؟! درستش این بود که بچههای شوروی، کارشان را با قوت و بدون هیچ تستِ کنترل کیفیتی ادامه میدادند، هروقت هم نیروگاه خراب شد، میگفتند قسمت بوده که خراب شود.
ب) اشتباه دوم در دقایق نخست پس از انفجار رخ داد. اگر تلویزیون شوروی بعد از زمان انفجار هسته، مستند غدد پانکراس یا تأثیر آبشدن یخهای جنوبگان بر زندگی پنگوئنهای امپراتور را نشان میداد، مردم در خانه میخکوب میشدند و اصلا نمیرفتند روی پل تا همگی به فنا بروند.
ج) اشتباهات بعدی از فردای انفجار شکل گرفت. من اگر جای مسئولین شوروی بودم، فردای فاجعه یک مصاحبه میکردم و میگفتم «کی نیروگاه چرنوبیلش رو انداخته اینجا؟ خودش بیاد برداره! ما اصلا تو کشورمون اوکراین نداریم!».
د) یکی دیگر از اشتباهاتی که مدیران شوروی انجام دادند، این بود که آنقدر زیاد حضور داشتند. اصلا چه معنی دارد مدیر همیشه باشد؟! حداقل کاری که یک مدیر باید انجام دهد، این است که به خاطر مشکلات خانوادگی، در زمان بحران برود خارج. به هرحال در شوروی مدیر کم است، پس فردا از اینجا هم برکنار شود، یک جای دیگر مشاور میشود.
ه) در ادامه مورد قبل، بهتر بود جای اینکه مدیران آنقدر حضور فعال داشته باشند، «داسایوف» دروازهبان اسطورهای شوروی میرفت در محل حاضر میشد و شروع میکرد به جمعآوری کمکهای مردمی. یکسری سلبریتی دو روبلی هم میرفتند در محل یک عکسی چیزی میگرفتند تا نامشان در تاریخ ثبت شود.
و) یکی دیگر از اشتباهات فاحشی که مدیران شوروی داشتند، این بود که به کارگران گفتند بروید بیل بزنید تا به شما 400 روبل پول بدهیم! واقعا این رفتار خجالت دارد! کارگر پول به چه دردش میخورد؟ به نظر ما مطرحکردن پول فقط بیاحترامی به فداکاری جامعه کارگری است. اگر کارگران هم خیلی دنبال پولشان بودند، یک فصل کتکشان میزدند که یاد بگیرند آنقدر مادی نباشند و قدر خودشان را بدانند.