با تحویل نزار زاکا، شهروند لبنانی- آمریکایی به سرلشکر عباس ابراهیم، مدیرکل اداره امنیت عمومی لبنان، پرونده این کارشناس فناوری اطلاعات که از شهریور 1394 خورشیدی به جرم جاسوسی در ایران محبوس بود، برای همیشه بسته شد. با توجه به این‌که زاکا بیش از یک سوم دوران محکومیت خود را گذرانده، براساس قوانین ایران می‌تواند از آزادی مشروط برخوردار شود و این بدان معناست که حتی محمل‌های قانونی داخلی نیز در این فرآیند رعایت شده‌اند. این میان اما تلاش دولت لبنان و شخص ژنرال میشل عون رئیس‌جمهوری این کشور برای رهایی زاکا و همچنین انتشار اخباری مبنی بر پادرمیانی حزب‌الله لبنان، آنهایی را که حافظه قوی‌تری دارند به دهه 80 میلادی پرتاب کرد.
اوج التهاب و تنش در خاورمیانه
اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی را باید یکی از ملتهب‌ترین ادوار منطقه خاورمیانه قلمداد کرد. وقوع انقلاب اسلامی در ایران، حمله نظامی رژیم بعث عراق به نظام نوپای جمهوری اسلامی، تشدید جنگ داخلی در لبنان و همچنین اشغال جنوب این کشور از سوی رژیم سهیونیستی، همگی باعث شدند تا خاورمیانه به یکی از بحرانی‌ترین نقاط روی کره زمین تبدیل شود. این بحران در لبنان به دلایل گوناگون ازجمله دخالت قدرت‌های خارجی، دسیسه‌های تل‌آویو و همچنین جنگ قدرت بین طوایف مختلف نمودی هرج‌ومرج‌وار به خود گرفته بود. در بحبوحه حضور اشغالگران در جنوب لبنان و همکاری برخی طوایف این کشور با آنها، گروه‌هایی چون سازمان جهاد اسلامی، جنبش امل و حزب‌الله بیرون راندن متجاوزان و احیای استقلال کشور را بر دیگر اهداف قدرت‌طلبانه که مسیحیان مارونی و برخی احزاب سنی مذهب به دنبال آن بودند ارجح دانسته و به مقابله با اشغالگران و حامیان آنها برخاستند.
کمک ایران و ناسپاسی آمریکا
در گرماگرم جنگ داخلی لبنان و مقابله همزمان با متجاوزان اسراییلی، دو اتفاق بزرگ یعنی انفجار سفارت ایالات متحده و همچنین حمله انتحاری به مقر تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت، توجه جهانیان را به‌طور کامل متوجه عروس خاورمیانه کرد. این میان اما آن چیزی که کمر ایالات متحده را در لبنان شکست، گروگان گرفتن تعدادی از اتباع آمریکایی توسط گروه‌های جهادی بود. با توجه به این واقعیت که آمریکا قصد نداشت حتی بعد از انفجارهای بزرگ بیروت خط مشی خود را در قبال لبنان عوض کند، این اتفاق به عامل فشار بر واشینگتن تبدیل شد. دولت رونالد ریگان در سال‌های پایانی و دولت جرج بوش در سال‌های ابتدایی خود درگیر ماجرای گروگان‌ها در لبنان شدند. این میان به‌رغم نبود ارتباط سیاسی میان ایران و آمریکا، واشینگتن از طریق برخی واسطه‌ها دست به دامن ایران شد و از تهران خواست نفوذ معنوی خود را برای آزادسازی گروگان‌ها در لبنان به کار بگیرد. تلاشی که با حسن نیت ایران تا حد بسیار زیادی به ثمر نشست هرچند که مطابق معمول در انتها با ناسپاسی آمریکا مواجه شد.